Ubezpieczony uległ wypadkowi przy pracy, czego skutkiem była kilkumiesięczna absencja w pracy i konieczność odbywania rehabilitacji. Zatrudniająca ubezpieczonego firma nie wypłaciła mu należnych świadczeń chorobowych na podstawie decyzji ZUS. Jako powód podała trudności finansowe. Ubezpieczony wystąpił do ZUS o wypłatę tych świadczeń, ZUS odmówił.
Sąd pierwszej instancji, do którego ubezpieczony złożył odwołanie stwierdził, że ZUS ma obowiązek wypłaty zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego. Wyrok ten został utrzymany w mocy przez sąd drugiej instancji. ZUS wystąpił do Sądu Najwyższego ze skargą kasacyjną. Sąd Najwyższy oddalił skargę ZUS.
Sąd Najwyższy podkreślił, że zgodnie z przepisami prawo do zasiłków chorobowych i ich wysokość ustalają oraz zasiłki te wypłacają
- płatnicy składek na ubezpieczenie chorobowe, którzy zgłaszają do ubezpieczenia chorobowego powyżej 20 ubezpieczonych,
- ZUS:
- ubezpieczonym, których płatnicy składek zgłaszają do ubezpieczenia chorobowego nie więcej niż 20 ubezpieczonych,
- ubezpieczonym prowadzącym pozarolniczą działalność i osobom z nimi współpracującym,
- ubezpieczonym będącym duchownymi,
- osobom uprawnionym do zasiłków za okres po ustaniu ubezpieczenia,
- ubezpieczonym podlegającym ubezpieczeniu chorobowemu w Polsce z tytułu zatrudnienia u pracodawcy zagranicznego.
Sąd Najwyższy orzekł, że ZUS ma obowiązek wypłaty należnych świadczeń chorobowych osobie ubezpieczonej. Są one bowiem gromadzone w Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, którym dysponuje jedynie ZUS i stanowią one część składek na ubezpieczenia społeczne.