Wynagrodzenie w przerywanym systemie czasu pracy a podstawa zasiłku

W przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją pracodawca może zatrudniać pracowników w tzw. przerywanym czasie pracy. System przerywanego czasu pracy polega na podzieleniu dobowego okresu pracy przerwą, która nie jest wliczana do czasu pracy. Taki system czasu pracy może być stosowany pod warunkiem że:

• jego wprowadzenie uzasadnione jest rodzajem pracy lub jej organizacją;
• pracownik z góry zna ustalony dla niego rozkład czasu pracy, z uwzględnieniem przerw w wykonywaniu pracy;
• w ciągu doby rozkład ten zawiera nie więcej niż jedną przerwę niewliczaną do czasu pracy, która trwa nie dłużej niż 5 godzin;
• za czas przerwy pracownikowi przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości połowy wynagrodzenia należnego za czas przestoju, z wyjątkiem pracownika zatrudnionego u pracodawcy będącego osobą fizyczną, prowadzącego działalność w zakresie rolnictwa, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, któremu wynagrodzenie takie przysługuje warunkowo (art. 139 § 4 Kodeksu Pracy).

Określone powyżej przerwy, pomimo że nie są zaliczane do czasu pracy, są obowiązkowo odpłatne. Należne wynagrodzenie za czas przerwy określone zostało w wysokości połowy wynagrodzenia należnego za czas przestoju. Zgodnie z art. 81 § 2 kp za 1 godzinę niezawinionego przez pracownika przestoju przysługuje wynagrodzenie, jakie wynika z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką godzinową lub miesięczną. Gdy przy określaniu warunków wynagrodzenia nie wyodrębniono godzinowej lub miesięcznej stawki osobistego zaszeregowania, pracownikowi przysługuje 60% wynagrodzenia.

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone mu za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Katalog przychodów ze stosunku pracy jest rozbudowany bardzo szeroko, co sprawia, że pod tym pojęciem mieszczą się właściwie wszystkie wypłaty pieniężne i świadczenia w naturze, jakie pracownik otrzymuje w ramach stosunku pracy. Rozporządzenie składkowe zawiera katalog wyłączeń przychodów, które nie stanowią podstawy składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Wynagrodzenie za czas przerwy w przerywanym systemie czasu pracy nie zostało ujęte w tym katalogu. Tym samym należy uznać, że wynagrodzenie za czas przerwy w systemie przerywanego czasu pracy stanowi przychód pracownika, który wlicza się do podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego i zasiłku chorobowego. Przemawia za tym fakt, że jest to niewątpliwie przychód pracownika ze stosunku pracy, stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, będący składnikiem wynagrodzenia za pracę.