Z tytułu czasowej niezdolności do pracy spowodowanej chorobą pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia chorobowego finansowanego ze środków pracodawcy (nie dłużej niż przez 33 dni w roku kalendarzowym, a w przypadku pracowników, którzy ukończyli 50. rok życia – nie dłużej niż przez 14 dni), a następnie do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia społecznego.
Jeśli absencja chorobowa pracownika wypada na przełomie lat to, jaki rodzaj świadczenia – wynagrodzenie chorobowe czy zasiłek – będzie otrzymywał w nowym roku, zależy od tego, do jakiego świadczenia miał prawo 31 grudnia poprzedniego roku.
Jeżeli w ostatnim dniu roku kalendarzowego pracownik miał prawo do wynagrodzenia chorobowego, to od 1 stycznia nowego roku kalendarzowego nadal przysługuje mu wynagrodzenie chorobowe – przez kolejny okres nie dłuższy niż 33 lub 14 dni (dla pracownika po 50. roku życia). W takim przypadku okres 33 (14) dni wypłaty wynagrodzenia chorobowego liczony jest od 1 stycznia od nowa.