Jeżeli pracownik zmienia pracodawcę w trakcie niezdolności do pracy, to prawo do zasiłku może przysługiwać także wówczas, gdy między okresami zatrudnienia wystąpiła przerwa, jeśli tylko nie trwała dłużej niż 30 dni.
Do nabycia prawa do zasiłku musi być bowiem spełniony zarówno warunek dotyczący powstania niezdolności do pracy w czasie trwania ubezpieczenia, jak i ubezpieczony musi posiadać wymagany okres ubezpieczenia, czyli tzw. okres wyczekiwania. Ponadto, w niezdolności do pracy przypadającej na okres niepodlegania ubezpieczeniu chorobowemu nie może być przerwy.
Przykład: Umowa o pracę z pracownicą, która ma
53 lata, została rozwiązana z dniem 31 maja. Pracownica zawarła umowę o
pracę z nowym pracodawcą i od 6 czerwca miała przystąpić do pracy.
Jednak nie zrobiła tego, ponieważ od 30 maja do 20 czerwca była
niezdolna do pracy z powodu choroby spowodowanej wypadkiem w drodze do
pracy. Była to jej pierwsza niezdolność do pracy z powodu choroby w roku
kalendarzowym.
Za okres niezdolności do pracy:
- od 30 do 31 maja pracownica ma prawo do wynagrodzenia chorobowego,
- od 1 do 5 czerwca przypadający po ustaniu zatrudnienia przysługuje jej zasiłek chorobowy, do którego prawo ustala ZUS.
Od
6 czerwca prawo do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia nie
przysługuje z powodu podjęcia nowego zatrudnienia. Ponieważ niezdolność
do pracy powstała w czasie ubezpieczenia chorobowego, któremu
ubezpieczona podlegała jako pracownik, i trwa nieprzerwanie nadal, ma
ona prawo do:
- wynagrodzenia za czas choroby za okres od 6 do 17 czerwca oraz
- zasiłku chorobowego za okres od 18 do 20 czerwca w związku z objęciem ubezpieczeniem chorobowym z tytułu nowego zatrudnienia.
