Szykują się ważne zmiany w Kodeksie pracy dotyczące czasu pracy. Jedną z nich jest wprowadzenie ruchomego czasu pracy. Pod pewnymi względami będzie on korzystny dla pracownika, ale także dla pracodawcy.
Wprowadzenie ruchomego czasu pracy przewiduje 2 możliwości jego zastosowania:
- różne godziny rozpoczynania pracy w dniach, które zgodnie z tym rozkładem są dla pracowników dniami pracy (art. 140[1] § 1 kp)
- przedział czasu, w którym pracownik decyduje o godzinie rozpoczęcia pracy w dniu, który zgodnie z tym rozkładem jest dla pracownika dniem pracy (art. 140[1] § 2 kp).
Zgodnie z art. 129 § 3 pkt 1 kp przez dobę pracowniczą należy rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając od godziny, w której pracownik rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy. Jeżeli zatem pracownik w kolejnym dniu pracy rozpocznie wcześniej pracę niż poprzedniego dnia, to pracę tę wykonuje jeszcze w poprzedniej dobie pracowniczej. Oznacza to, że pracownik wykonuje
pracę w godzinach nadliczbowych (art. 151 § 1 kp).
Przykład: Pracownik jest zatrudniony na cały etat i wykonuje pracę w godzinach od 10:00 do 18:00. Tak też pracował w poniedziałek. We wtorek rozpoczął pracę o 08:00 i zakończył ją o 16:00. Oznacza to, że pracownik rozpoczął pracę jeszcze w poprzedniej dobie, która rozpoczęła się o 10:00 w poniedziałek i w dobie tej przepracował nie 8, ale w sumie 10 godzin. Praca w godzinach 08:00-10:00 wykonywana we wtorek była więc pracą nadliczbową, za którą należy mu się rekompensata w postaci czasu wolnego bądź wynagrodzenia. Rekompensując pracę w godzinach nadliczbowych wynagrodzeniem pracownikowi, oprócz normalnego wynagrodzenia, przysługuje dodatek w wysokości 50% wynagrodzenia.
Wprowadzenie ruchomego czasy pracy ma jednak ułatwić pracodawcom rozliczanie pracy w godzinach nadliczbowych. Ponowne wykonywanie pracy w tej samej dobie nie będzie bowiem stanowić pracy w godzinach nadliczbowych (art. 140[1] § 4 kp).
Przykład: Pracownik rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go system i rozkładem czasu pracy o 8:00. Jego doba pracownicza trwa zatem do 8:00 następnego dnia. Gdyby pracodawca zaplanował pracę następnego dnia od 6:00, to pracownik 2 godziny pracy wykonywałby jeszcze w poprzedniej dobie pracowniczej, rozpoczętej o 8:00 poprzedniego dnia. Według nowych przepisów, jeżeli pracodawca w drodze porozumienia wprowadzi tzw. ruchomy czas pracy, praca następnego dnia od 6:00 nie będzie stanowiła pracy w godzinach nadliczbowych, podczas gdy w obecnym stanie prawnym powstaną 2 godziny nadliczbowe w dobie poprzedniej trwającej od 8:00 do 8:00 następnego dnia.
Podstawa prawna:
- art. 129, (art. 140[1] § 4, art. 151 § 1, art. 151[6]§ 1 kp ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.);
- ustawa z 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz ustawy o związkach zawodowych (podpisana przez prezydenta 1 sierpnia 2013 r.).
Paulina Rybicka-Telec, specjalista w zakresie prawa prac
Zobacz także: