Świadczenie urlopowe przysługuje każdemu pracownikowi korzystającemu w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych (art. 3 ust. 5 ustawy o funduszu socjalnym). Oczywiście, o ile pracodawca wypłaca tego rodzaju świadczenia, a nie prowadzi zfśs.
Świadczenie urlopowe to nie ekwiwalent za urlop
Ekwiwalent za urlop jest swoistą rekompensatą pieniężną dla pracownika, który w trakcie trwającego stosunku pracy nie mógł wykorzystać w pełni przysługującego mu urlopu wypoczynkowego. Natomiast rolą świadczenia urlopowego jest dofinansowanie wypoczynku pracowników. Oba świadczenia wypłacane są ze środków pracodawcy i to na nim spoczywa obowiązek prawidłowego ustalenia ich wysokości oraz wypłaty, z czym okazuje się czasami są problemy.
W przywołanym przepisie mowa jest o dniach kalendarzowych, a nie dniach roboczych. Oznacza to, że w wymaganych 14 dniach wypoczynku należy uwzględnić nie tylko dni udzielonego urlopu, ale również dni wolne od pracy przypadające w jego czasie, a także bezpośrednio przed rozpoczęciem urlopu albo bezpośrednio po jego zakończeniu.
Przykład:
Pracownik zatrudniony w firmie, gdzie wypłacane są świadczenia urlopowe, będzie przebywał na urlopie wypoczynkowym w dniach od 9 do 22 sierpnia 2016 r. Osoba ta zatrudniona jest w podstawowym wymiarze czasu pracy (od poniedziałku do piątku po 8 godzin dziennie). Mimo że sam urlop zostanie udzielony na 9 dni roboczych, świadczenie będzie przysługiwało, ponieważ do okresu wypoczynku przyjęte zostanie święto przypadające w trakcie urlopu (15 sierpnia) oraz dni wolne wynikające z 5-dniowego rozkładu czasu pracy (13, 14, 20, 21 sierpnia). Razem z tymi dniami wypoczynek pracownika będzie więc trwał wymagane 14 kolejnych dni kalendarzowych.
W art. 3 ust. 5a ustawa o funduszu socjalnym nakazuje wypłacenie świadczenia urlopowego najpóźniej w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego przez uprawnionego pracownika.
Przykład:
Pracodawca chce uniknąć problemów z odzyskaniem świadczenia urlopowego wypłaconego pracownikowi, który – z uwagi na zachorowanie – przerywa korzystanie z urlopu wypoczynkowego. Dlatego też świadczenia te wypłacane są u pracodawcy dopiero po powrocie pracownika do pracy z wypoczynku, a więc nie przed rozpoczęciem urlopu, a dopiero po jego zakończeniu. Postępowanie to jest niezgodne z art. 3 ust. 5a ustawy o funduszu socjalnym, który mówi wyraźnie, iż świadczenie urlopowe musi być wypłacone najpóźniej w ostatnim dniu pobytu pracownika w pracy przed urlopem, z tytułu którego świadczenie to przysługuje.
Podstawa prawna:
- Art. 171, art. 1721 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.).
- Art. 3, art. 5, art. 5e ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz.U. z 2015 r. poz. 111 ze zm.).
- Rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. nr 2, poz. 14 ze zm.).
Zobacz także:
Zaloguj się, aby dodać komentarz
Nie masz konta? Zarejestruj się »
