Wynagrodzenie z praw autorskich trzeba wyodrębnić

Utworem w rozumieniu prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. W szczególności utworami są programy komputerowe. Prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.

Jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy (stosunku służbowego) sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 22 lutego 2001 r. (SA/Sz 1966/99), z umowy o pracę (angażu) powinno jednak wynikać, jaka część tego wynagrodzenia (uposażenia) obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych). Tylko bowiem takie wyróżnienie daje podstawę do zastosowania normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Z uwagi zatem na wyższe koszty uzyskania przychodów z tytułu praw autorskich, w wynagrodzeniu za pracę pracownika, który w ramach swoich obowiązków wynikających z umowy o pracę zajmuje się np. tworzeniem oprogramowania komputerowego, wskazane jest wyodrębnienie części wynagrodzenia z tytułu tworzenia utworów w rozumieniu prawa autorskiego oraz rozporządzenia tymi prawami na rzecz pracodawcy.