Jeżeli pracownik nie przepracował pełnego okresu 3 albo 12 miesięcy bezpośrednio poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu, sumę zmiennych składników wynagrodzeń, faktycznie wypłaconych mu w tym okresie, dzieli się przez liczbę dni pracy, za które przysługiwały te składniki wynagrodzeń, a otrzymany wynik mnoży się przez liczbę dni, jakie pracownik przepracowałby w ramach normalnego czasu pracy – zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy (§ 16 ust. 2 w związku z art. 17 ust. 2 rozporządzenia).
W wyroku z 20 lipca 2000 r. (I PKN 17/00) Sąd Najwyższy uznał, że tzw. premia uznaniowa, jeżeli nie ma charakteru roszczeniowego, nie stanowi składnika wynagrodzenia za pracę i wobec tego nie mieści się w pojęciu wynagrodzenia urlopowego (wynagrodzenia służącego do ustalenia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop).
Oznacza to, że o uwzględnieniu premii przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego decyduje jej rodzaj. Jeżeli premia wraz z warunkami do jej nabycia została określona w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, to pracownikowi po spełnieniu tych warunków przysługuje roszczenie o jej wypłacenie. Jest to bowiem premia o charakterze roszczeniowym, a uznanie pracodawcy nie ma tu żadnego znaczenia.