Wniosek o wyjście prywatne - tylko na piśmie

Znowelizowany art.151 (w § 2[1]) pozwala obecnie pracownikowi na swój wniosek odpracować wyjście prywatne w dowolnym dniu bez generowania godzin nadliczbowych. Brzmienie nowego przepisu sprawiło jednak, że pojawiły się dwa rozbieżne stanowiska:

• zgodnie z pierwszym, pracownik może prosić o wyjście prywatne dowolnie (choćby ustnie), a tylko jego odpracowanie odbywa się na wniosek,
• drugi wskazuje natomiast, że jeśli pracownik chce odpracowania (nie chce, aby mu potrącano wynagrodzenia za czas wyjścia), wówczas samo wyjście też powinno odbywać się na jego pisemny wniosek.

W związku z tymi rozbieżnościami poprosiliśmy ministerstwo pracy o interpretację wspomnianego przepisu.

Ministerstwo pracy opowiedziało się za drugą z przedstawionych wyżej możliwości. Jego zdaniem już sam wniosek o wyjście (a nie tylko o odpracowanie) powinien być pisemny. Przyznało natomiast, że nie ma innych wymogów. Na przykład wniosek nie musi wskazywać dokładnego terminu odpracowania. Można sobie nawet wyobrazić sytuację, w której pracownik prosi o samo odpracowanie, a pracodawca wyznacza jego datę. W takim przypadku lepiej jednak, aby pracodawca od razu zdecydował, kiedy wyznacza odpracowanie (np. wpisał to przy akceptacji wniosku pracownika).

Tak, aby w przypadku gdy termin ten nie będzie pracownikowi pasował, mógł on zmienić lub cofnąć wniosek. Nie można bowiem zmuszać pracownika do odpracowania wyjścia. Najmniej wątpliwości jest w przypadku, gdy pracownik składa wniosek o wyjście, jednocześnie proponując termin jego odpracowania.

Podstawa prawna: art. 150 § 2[1] ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.).