W umowie zlecenia można zawrzeć zapis zobowiązujący zleceniobiorcę do nieujawniania tajemnicy przedsiębiorstwa. Inspekcja w ramach kontroli nie powinna uznać tego za cechę umowy o pracę. Przynajmniej w przypadku, jeśli inne cechy nie wskazują na istnienie stosunku pracy.
Przepisy dotyczące umów zleceń nie regulują kwestii ochrony informacji niejawnych. A zatem nic nie stoi na przeszkodzie, aby wpisać do umowy zlecenia obowiązek zachowania tajemnicy przedsiębiorstwa.
Warto określić o jakie tajemnice chodzi – np. dotyczące wielkości produkcji, danych kontrahentów, technologii, wielkości sprzedaży itp. Im bardziej szczegółowo strony sprecyzują zakres informacji niejawnych, tym łatwiej wykazać, czy dane zachowanie stanowiło złamanie zakazu.
W razie zaistnienia szkody wyrządzonej naruszeniem tajemnicy, zleceniodawca będzie mógł żądać odszkodowania od zleceniobiorcy. Strony mogą też przewidzieć w umowie
karę umowną za takie naruszenie. Jest ona wygodna dla zleceniodawcy, gdyż ten np. nie musi wówczas wykazywać wysokości poniesionej szkody. Można też wskazać, że jeśli wartość szkody przewyższy wysokość kary umownej, zleceniobiorca może żądać zamiast niej odszkodowania.
Obowiązek ochrony tajemnicy
przedsiębiorstwa nie należy do ważnych cech stosunku pracy. Samo wpisanie tego obowiązku do umowy zlecenia nie daje więc inspektorowi pracy podstaw do uznania zatrudnienia za umowę o pracę. Chyba, że jednocześnie wystąpią inne istotne okoliczności wskazujące na stosunek pracy, takie jak np.:
-
podporządkowanie pracownicze (wykonywanie bieżących poleceń, funkcjonowanie w strukturze zakładu)
- obowiązek wykonywania zadań w określonym miejscu i czasie
Podstawa prawna: art. 483, art. 484, art. 734 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 ze zm.).
Katarzyna Tryniszewska
Zobacz także:
