Do końca marca trzeba złożyć informację IFT-2R

Polscy przedsiębiorcy coraz częściej nabywają różnego rodzaju świadczenia od zagranicznych podmiotów. Dokonywanie z tego tytułu płatności na ich rzecz, przy założeniu że wypłacane tym podmiotom wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w naszym kraju, może się wiązać z powstaniem u polskiego przedsiębiorcy wielu obowiązków fiskalnych. Dotyczy to przede wszystkim konieczności rozliczenia tzw. podatku u źródła, nazwanego tak ze względu na szczególne zasady opodatkowania uzyskanych przez te zagraniczne podmioty należności. Opodatkowanie to odbywa się bowiem w sposób zryczałtowany (według stawek w wysokości 20%, 10% lub 19% przychodów), przy czym jako płatnik pobiera go – w dniu dokonania wypłaty – polski podmiot będący nabywcą tych świadczeń. Następnie w terminie do 7. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrał podatek, powinien odprowadzić tę daninę do właściwego urzędu skarbowego.

Oprócz obliczenia, poboru i zapłaty podatku u źródła, polski podmiot jako płatnik będzie się musiał także wywiązać z innych powinności o charakterze informacyjno-sprawozdawczym. Ważnym obowiązkiem w tym zakresie jest sporządzenie informacji rocznej IFT-2R. Jest to informacja o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Obowiązek, o którym mowa spoczywa na krajowych podmiotach, które w danym roku podatkowym wypłaciły na rzecz nierezydentów w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy o CIT (tj. podatników niemających w Polsce siedziby lub miejsca zarządu, objętych tutaj ograniczonym obowiązkiem podatkowym) należności, od których pobierany jest podatek ryczałtowy. W praktyce chodzi o należności określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Należy podkreślić, że w informacji IFT-2R za dany rok wykazuje się jedynie te należności, które zostały przez podatnika w tym okresie faktycznie otrzymane. Nie ujmuje się w niej zatem tych wynagrodzeń, które wprawdzie w danym roku były należne zagranicznemu podmiotowi, ale nie zostały mu jeszcze wypłacone. Oznacza to, że płatnik na dzień sporządzenia omawianego dokumentu powinien dysponować wiedzą, które należności jego zagraniczny kontrahent otrzymał. Z reguły uzyskanie takich informacji nie przysparza większych trudności. Problem może pojawić się wtedy, gdy przelew z tego tytułu na rachunek zagranicznego odbiorcy zostanie dokonany np. w ostatnim dniu roku podatkowego. Jeśli nie dotrze on do adresata jeszcze tego samego dnia, określona w nim należność – jako taka, która nie została jeszcze temu podmiotowi faktycznie wypłacona – nie powinna być przez płatnika uwzględniana w informacji IFT-2R.

Co istotne, informację roczną IFT-2R należy sporządzić także w sytuacji, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy wspomniane wcześniej płatności są zwolnione od opodatkowania podatkiem u źródła, w związku z czym polscy płatnicy nie mają obowiązku poboru tej daniny. Tak wynika z art. 26 ust. 3d ustawy o CIT. Sporządzenie przedmiotowej informacji odbywa się wówczas na takich samych zasadach, jak przedstawione wcześniej. Jedyna różnica polega na tym, że w takim przypadku płatnik nie sporządza deklaracji rocznej CIT-10Z.

Jednostki, które pobrały podatek u źródła muszą złożyć informację IFT-2R w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat należności zagranicznemu podmiotowi. Zatem w przypadku płatników, u których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, termin ten będzie przypadać na koniec marca. Do tego czasu wspomnianą informację trzeba przesłać zarówno do właściwego urzędu skarbowego, jak i do podatnika.

Natomiast w sytuacji, gdy płatnik zaprzestanie prowadzenia działalności przed końcem trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, ma wówczas obowiązek przekazania informacji IFT-2R w terminie do dnia zaprzestania tej działalności.

Trzeba również pamiętać o tym, że zagraniczny podatnik aby otrzymać tego rodzaju informację nie musi czekać aż do upływu ustawowego terminu. Wolno mu bowiem zażądać wcześniejszego wystawienia wspomnianego dokumentu, już w trakcie roku podatkowego. W tym celu powinien wystąpić do polskiego płatnika ze stosownym, pisemnym wnioskiem w tej sprawie. Wówczas wskazany płatnik będzie zobowiązany do sporządzenia i przekazania wnioskodawcy, a także właściwemu urzędowi skarbowemu ww. informacji w terminie 14 dni od złożenia wniosku (art. 26 ust. 3d w związku z art. 26 ust. 3b ustawy o CIT). W takim przypadku informacja, o której mowa sporządzana jest jednak w wersji IFT-2, a nie IFT-2R.

Wystawienie na wniosek podatnika informacji IFT-2 nie zwalnia płatnika od obowiązku wystawienia informacji IFT-2R na koniec roku podatkowego.