Jeśli podatnicy ustalając różnicę kursową wybiorą metodę rachunkową, to zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów w CIT ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów CIT powinna być dokonywana:
- na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub
- na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko
- na ostatni dzień roku podatkowego.
Wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.
Natomiast zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości, nie rzadziej niż na dzień bilansowy wycenia się wyrażone w walutach obcych składniki aktywów (z wyłączeniem udziałów w jednostkach podporządkowanych wycenianych metodą praw własności) i pasywów – po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski. Jeżeli aktywa i pasywa są wyrażone w walutach, dla których Narodowy Bank Polski nie ogłasza kursu, to kurs tych walut określa się w relacji do wskazanej przez jednostkę waluty odniesienia, której kurs jest ogłaszany przez Narodowy Bank Polski (art. 30 ust. 3 uor).
Podstawa prawna:
- art. 9b ust. 1, 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz.U. z 2011 r., nr 74, poz. 397 z późn. zm.),
- art. 30 ust. 1 pkt 1, ust. 3 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 z późn. zm.)
Autor: Jakub Rychlik, doradca podatkowy
Opracowanie redakcyjne: Lidia Pogodzińska
