Wykorzystywanie samochodu służbowego do celów prywatnych

Do przychodów pracownika ze stosunku pracy ustawodawca nakazuje zaliczać nie tylko świadczenia mające postać pieniężną. Przychodem są również świadczenia przekazywane w formie rzeczowej bądź niematerialnej. Do tych ostatnich należy zaliczyć wartość otrzymywanych od pracodawcy świadczeń nieodpłatnych bądź częściowo odpłatnych.

Wartość świadczeń polegających na nieodpłatnym korzystaniu z cudzego mienia ustala się na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o PIT. Wyznacznikiem tej wartości są zatem ceny rynkowe stosowane przy świadczeniu usług lub udostępnieniu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Z tego względu wysokość odpłatności za korzystanie z samochodów służbowych może być ustalana na podstawie cen wynajmu samochodów tej samej marki lub o analogicznych parametrach technicznych od firm rynkowych, zajmujących się taką działalnością.

Również organy podatkowe potwierdzają przedstawiony powyżej sposób rozliczania samochodu udostępnionego nieodpłatnie pracownikowi. W piśmie Naczelnika II Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej z 26 października 2004 r., nr PD/2/415-25/2004/29389, możemy przeczytać:

(…) ustalając przychód pracownika z udostępnienia samochodu służbowego do celów prywatnych, należy wziąć pod uwagę markę samochodu, rok produkcji, stan techniczny, przebieg, wyposażenie itp., a także zasady korzystania z niego (np. kto płaci za paliwo, przeglądy techniczne, naprawy itp.) i porównać z cenami usług świadczonych przez działające na tym samym terenie, co ww. Spółka, firmy zajmujące się wynajmem takich samochodów, które po analizie powyższych kryteriów odpowiadają samochodowi wykorzystywanemu przez pracownika (…)”.