W konsekwencji zwrot wydatków za hotel nie jest przychodem pracownika takie wnioski płyną z wyroku NSA (sygn. akt II FSK 233/15).
Zwrot wydatków za hotel. Sprawdź, co z przychodem dla pracownika
Kategoria: PIT
Data: 21-04-2017 r.
Wydatki ponoszone na noclegi pracowników mobilnych są bezpośrednio związane z wykonywaniem przez nich obowiązków służbowych i nie mają żadnego związku z ich celami osobistymi – orzekł NSA. Dowiedz się więcej.
Czego dotyczyła sprawa?
Spółka zatrudnia przedstawicieli handlowych. Miejscem pracy określonym w umowie jest obszar całego województwa. Handlowcy często nocują poza domem. Pracodawca zwraca im wówczas poniesione wydatki. Spółka nie pobierała PIT od wydatków na noclegi w trasie, paliwa do samochodów służbowych, opłat za przejazdy płatnymi autostradami oraz opłat parkingowe. Zapytała organ podatkowy, czy postępuje prawidłowo.
Co na to organy podatkowe?
Izba skarbowa wyjaśniła, że stanowisko jest nieprawidłowe w części dotyczącej zwrotu wydatków na noclegi w trasie. Wartość noclegu stanowi dla pracowników nieodpłatne świadczenie jako przychód ze stosunku pracy, który korzysta ze zwolnienia podatkowego do 500 zł miesięcznie.
Jakie jest stanowisko sądu?
Sprawa trafiła do WSA w Kielcach, który przyznał rację spółce. Sąd stwierdził, że poniesione przez pracowników wydatki mają bezpośredni związek z wykonywaniem obowiązków służbowych wynikających z umowy o pracę. Wydatek ten jest realizowany w interesie pracodawcy i stanowi koszt działalności gospodarczej poniesiony w celu osiągnięcia przychodów firmy. Takie stanowisko podtrzymał też NSA, do którego sprawa ostatecznie trafiła.
Co na to ekspert?
KOMENTARZ EKSPERTA
Leszek Marciniak, starszy konsultant w zespole ds. PIT w KPMG w Polsce
Poniesienie przez pracodawcę kosztu noclegu pracownika, który wykonuje swoje obowiązki w miejscu określonym w umowie o pracę, stanowi racjonalny wydatek firmy związany z realizacją określonych celów gospodarczych, w związku z czym wydatek ten nie powinien być kwalifikowany jako przychód pracownika na gruncie PIT.
Wskazana powyżej teza wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 lutego 2017 r. (sygn. II FSK 233/15).
W ocenie NSA organ interpretacyjny nie wykazał, jaką realną korzyść otrzymaną przez pracownika do własnej dyspozycji, którą to mógł on rozporządzać, przeznaczając na zaspokojenie własnych potrzeb uzyskuje pracownik. Mając to na uwadze sąd słusznie uznał, że świadczenie nie stanowi przychodu po stronie pracownika (przez co na spółce nie ciążą obowiązki płatnika).
Należy mieć nadzieję, że w przyszłości w podobnych sprawach zarówno wyrok Trybunału Konstytucyjnego, jak i ukształtowana linia orzecznicza NSA będą uwzględniane w procesie wydawania interpretacji indywidualnych.
Sprawdź też w Portalu FK:
Wyrok NSA z 23 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 233/15
Zobacz także:
Zaloguj się, aby dodać komentarz
Nie masz konta? Zarejestruj się »
