Wynika to z faktu, iż ustawodawca bardzo wyraźnie odróżnił ustalenie utworu od jego utrwalenia. Z ustaleniem mamy do czynienia, gdy z utworem może zapoznać się przynajmniej jedna osoba poza twórcą. Moment ustalenia jest bardzo istotny, gdyż to właśnie on stanowi o objęciu utworu ochroną na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Istniejąca wcześniej idea twórcza pozostaje poza przedmiotem regulacji ustawy, a jej ewentualnej ochrony można dochodzić na podstawie przepisów kodeksu cywilnego.
Tymczasem utrwalenie związane jest z połączeniem utworu z materialnym nośnikiem (corpus mechanicum), na przykład poprzez namalowanie obrazu na płótnie lub zapisanie wiersza na kartce. Prawo autorskie wskazuje, iż przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu, a przejście autorskich praw majątkowych nie powoduje przeniesienia na nabywcę własności egzemplarza utworu. Podkreśla to zatem bardzo wyraźnie oddzielny byt prawny utworu ustalonego oraz utworu utrwalonego.
Wracając zatem do postawionego na wstępie pytania należy stwierdzić, iż pamięć ludzka nie może być uznana za nośnik. Przede wszystkim nie posiada charakteru materialnego i trwałego, co powoduje zniekształcanie utworu. Tymczasem nośnik w żaden sposób, poza oczywiście fizycznym uszkodzeniem, nie może wywoływać żadnych zniekształceń.
