Niewykorzystane urlopy w firmie to nie tylko problem z punktu widzenia prawa pracy, ale także problem dotykający prawidłowości prowadzenia ksiąg rachunkowych. Trzeba podjąć decyzję, w związku z niewykorzystanymi dniami urlopu, czy jednostka powinna tworzyć rezerwę na niewykorzystane urlopy, czy też nie. Przyjrzyjmy się, jak prawidłowo ujmować i wykazywać rezerwy w bilansie.
Rezerwa na niewykorzystane urlopy, jest to, w świetle art. 39 ust. 2 uor, rozliczenie międzyokresowe bierne. Dotyczy ono bowiem podstawowej działalności operacyjnej jednostki, a powołany przepis wskazuje miedzy innymi, iż jednostki tworzą rozliczenia międzyokresowe bierne w związku z obowiązkiem wykonania w przyszłości świadczeń związanych z bieżącą działalnością na rzecz pracowników, w tym świadczeń emerytalnych. Zobowiązania te wykazujemy w bilansie jako rezerwy na zobowiązania.
Rezerwy na świadczenia pracownicze są związane bezpośrednio z działalnością operacyjną, a więc z wytwarzaniem, sprzedażą (handlem) i fazą posprzedażną, a także ogólnym zarządem. W związku w tym należy je zaliczyć w ciężar kosztów działalności operacyjnej i ująć w księgach rachunkowych w korespondencji z kontem "Rozliczenia międzyokresowe kosztów".
Przypomnijmy, że decyzję o utworzeniu tego rozliczenia powinien podjąć kierownik jednostki, kierując się następującymi względami:
- rodzajem grupy pracowników, jakich dotyczą niewykorzystane w danym roku kalendarzowym urlopy wypoczynkowe oraz
- istotnością kosztów z tytułu wynagrodzeń za zaległe urlopy.
Podstawa prawna:
- art. 36 ust 2 i 2a ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm.) - uor.
Autor: dr Katarzyna Trzpioła
Opracowanie redakcyjne: Sylwia Maliszewska
