Taka sytuacja wystąpi, gdy okres trwania podpisanych umów będzie krótszy niż wynikający z przepisów minimalny normatywny okres amortyzacji.
W razie zakończenia umowy spółka powinna zaprzestać od następnego miesiąca po tym fakcie dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
Przepisy podatkowe nie zawierają definicji pojęcia „inwestycja w obcym środku trwałym”. Zgodnie z art. 28 ust. 8 uor cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych w budowie, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy, montażu, przystosowania i ulepszenia, do dnia bilansowego lub przyjęcia do używania. Zatem są to nakłady pozostające w bezpośrednim związku z budową, montażem i przekazaniem do używania również nowego środka trwałego niebędącego własnością podatnika, ale przez niego używanego w działalności gospodarczej. Inwestycją w obcym środku trwałym są także koszty ulepszenia używanego środka trwałego.
Wartość inwestycji w obcym środku trwałym można amortyzować z zastosowaniem indywidualnych stawek amortyzacyjnych (art. 16j ust. 4 updop), z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż określony w przepisach i powinien wynosić co najmniej:
- 10 lat dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach,
- 30 miesięcy dla inwestycji w środkach transportu, w tym w samochodach osobowych,
- dla inwestycji w pozostałych obiektach:
- 24 miesiące, gdy wartość początkowa inwestycji nie przekracza 25 000 zł,
- 36 miesięcy, gdy wartość początkowa inwestycji nie przekracza 50 000 zł i jest większa niż 25.000 zł,
- 60 miesięcy w pozostałych przypadkach - art. 16j ust. 1 pkt 1 updop.