Do celów przeszacowania, wartość godziwą należy ustalić poprzez odniesienie do aktywnego rynku. Warunkiem zastosowania podejścia alternatywnego jest więc istnienie aktywnego rynku. Jest to dosyć znaczące ograniczenie praktycznego wykorzystania tej metody wyceny, wartości niematerialne i prawne, poza pewną grupą wystandaryzowanych praw, nie należą bowiem do „towarów” będących w powszechnym obrocie.
Standard jednak ostrzega przed pochopnym definiowaniem czy w rzeczywistości mamy do czynienia z „aktywnym” rynkiem dla wartości niematerialnych. Zdaniem Międzynarodowej Rady Standardów Rachunkowości (dalej: IASB)nie istnieje aktywny rynek na marki firmowe, tytuły czasopism, prawa wydawnicze do muzyki i filmów, patenty lub znaki towarowe, ponieważ aktywa takie mają charakter unikalny. Poza tym, mimo że takie wartości niematerialne są przedmiotem obrotu, umowy negocjowane są przez poszczególnych kupujących i sprzedających, a transakcje – stosunkowo rzadkie. Z tego właśnie powodu cena zapłacona za jeden składnik aktywów nie może stanowić wystarczającego dowodu pozwalającego na ustalenie wartości godziwej innego składnika.