Jak wypłacać wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe kierowcy pracującemu na część etatu

Problem godzin ponadwymiarowych dotyczy wyłącznie pracowników pracujących w niepełnym wymiarze czasu pracy. Jeśli będą pracować więcej, niż przewidziano w umowie o pracę, będą wyrabiać godziny ponadwymiarowe lub nadliczbowe.

Pracodawca ustala w umowie o pracę dopuszczalną liczbę godzin pracy ponad określony wymiar czasu pracy pracownika zatrudnionego na niepełny etat. Jeśli kierowca przekroczy tę liczbę, ma prawo do dodatku do wynagrodzenia. Błędem jest brak w umowie zapisu w sprawie wynagradzania godzin ponadwymiarowych. Pracodawca ustala zatem pewien limit, po przekroczeniu którego musi wypłacić wyższe wynagrodzenie. Można na kilka sposobów ustalić liczbę godzin ponadwymiarowych:

• w odniesieniu do etatu,
• przez wskazanie liczby godzin pracy w jednej dobie pracowniczej lub w tygodniu.

Mogą to być wartości sztywne lub przeciętne w zależności od przyjętej koncepcji. Najbardziej praktyczne jest przyjęcie dobowego wymiaru pracy.

Nie wolno ustalić limitu odpowiadającego całemu etatowi, gdyż po jego przekroczeniu trzeba wypłacić dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych, a ideą było wprowadzenie dodatkowej kategorii pracy ponadwymiarowej. Można stosować taką samą zasadę wynagradzania pracy ponadwymiarowej do wszystkich pracowników bez względu na wielkość etatu.

Pracodawca może za każdą godzinę pracy ponadwymiarowej wypłacać dodatek. Jednak taka sytuacja nie narusza limitu pracy w godzinach nadliczbowych obowiązującego w firmie, który ustalany jest dla wszystkich pracowników. Teoretycznie kierowca zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy może przepracować więcej godzin niż ten pracujący na pełen etat. Jeśli w rzeczywistości ciągle tak by się zdarzało, mogłoby to oznaczać unikanie zatrudnienia kierowcy na cały etat, w ramach którego przysługuje chociażby wyższy wymiar urlopu.