Kierowca, który jest jednocześnie przewoźnikiem, także musi odbierać odpoczynek tygodniowy. W jego trakcie nie może zajmować się czynnościami związanymi z pracą, m.in. nie może wtedy naprawiać samochodu.
Do czasu pracy samozatrudnionego kierowcy zaliczają się takie czynności, jak:
-
kierowanie pojazdem,
-
załadunek i rozładunek (nadzór nad tymi czynnościami),
-
pomaganie pasażerom we wsiadaniu i wysiadaniu,
-
sprzątanie i konserwacja techniczna auta,
-
każda inna praca zapewniająca bezpieczeństwo pojazdu, jego ładunku i pasażerów, formalności administracyjne związane z policją, cłem, urzędnikami imigracyjnymi itd.
Odpoczynek dobowy oraz tygodniowy to czas poświęcony tylko na potrzeby kierowcy. Wykonywanie jakiejkolwiek pracy, także czynności związanych z naprawą pojazdu podczas odpoczynku, jest niedopuszczalne. Jeśli samochód się zepsuje, to jego dostarczenie do mechanika również zalicza się do czasu pracy, a więc jest zabronione podczas odpoczynku. Czynności związane z naprawą auta są ujęte jako czas pracy kierowcy zarówno w rozporządzeniu nr 561/2006, jak i ustawie o czasie pracy kierowców.
Kierowcy oraz przedsiębiorcy grożą kary za skrócenie odpoczynku dziennego, tygodniowego, a także za przekroczenie tygodniowego wymiaru czasu pracy.
Kierowca zostanie ukarany mandatem w wysokości:
-
100 zł za każdą rozpoczętą godzinę skrócenia czasu odpoczynku dziennego,
-
50 zł za każdą rozpoczętą godzinę skrócenia czasu odpoczynku tygodniowego
Za przekroczenie tygodniowego wymiaru czasu pracy:
-
do 2 godzin grozi mu 50 zł mandatu,
-
powyżej 2 do 10 godzin – mandat w kwocie 300 zł,
-
powyżej 10 godzin – 500 zł.
Przedsiębiorca zostanie ukarany w drodze decyzji administracyjnej:
-
100 zł za pierwszą oraz 200 zł każdą następną rozpoczętą godzinę skrócenia czasu odpoczynku dziennego,
-
50 zł za pierwszą i 100 zł za każdą następną rozpoczętą godzinę skrócenia czasu odpoczynku tygodniowego.
Jeżeli kierowca jest jednocześnie przedsiębiorcą, zapłaci tyko karę w drodze decyzji administracyjnej i nie zostanie ukarany mandatem karnym.
Podstawa prawna:
-
art. 4 lit. e, f, art. 8 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 z 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 382/85 (Dz.U.UE.L.2006.102.1 ze zm.),
-
art. 6 ustawy z 16 kwietnia 2004 r o czasie pracy kierowców (Dz.U. z 2012 r. poz. 1155).
Michał Walczak, specjalista z zakresu transportu drogowego
Zobacz także:
