Aby zająć się transportem bydła w celach zarobkowych, należy uzyskać odpowiednie certyfikaty i zezwolenia na przewożenie zwierząt. Również sam proces transportu, od momentu przygotowania krów oraz pojazdu do transportu, poprzez zatrzymywanie się na postojach, po wyładowywanie, jest uregulowany przepisami prawa krajowego oraz międzynarodowego.
Dokumenty potrzebne do transportu bydła
Jednym z koniecznych dokumentów jest zaświadczenie o ukończeniu kursu na konwojenta przy transporcie zwierząt. Przy przewozie krów, byków czy cieląt na terenie Polski na odległość powyżej 50 kilometrów i poza gminę, w której mieszka ich hodowca lub właściciel, niezbędny jest paszport hodowlany oraz uzyskanie świadectwa zatwierdzenia środka transportu drogowego.
Przy transporcie zwierząt na terenie Unii Europejskiej, dodatkowo potrzebne są: świadectwo zdrowia zwierząt lub poświadczenie zdrowotności od Powiatowego Lekarza Weterynarii, poświadczenie przeprowadzenia dezynfekcji środka transportu oraz pełna lista przewożonego bydła. Gdy transport do państw członkowskich lub państw spoza UE trwa dłużej niż 8 godzin należy przedstawić plan trasy przewozu, w tym czas i miejsca przeznaczone na postój i karmienie.
Proces transportu
Bydło najlepiej przewozić łącząc je przed transportem w grupy o tej samej płci, w podobnym wieku i o identycznej wielkości. Zwierzęta zwykle stresuje zaganianie do obcego pomieszczenia, dlatego ważne jest ich oswojenie z nową zagrodą. Aby zwiększyć bezpieczeństwo cielaków warto usunąć im rogi. Zagrody powinny być długie i wąskie. W momencie stania bydło powinno mieć minimum 20 cm wolnego miejsca nad głową.
Przegroda między jednym a drugim zwierzęciem powinna mieć około 130 cm wysokości. Najlepiej, aby zagrody były wyłożone siatką z sianem, w celu zapobiegnięcia ślizganiu się bydła, jego upadkom i ewentualnym zranieniom. Koniecznie trzeba zapewnić mu dostęp do wody oraz pożywienia. Pamiętać należy również o odpowiednim systemie wentylacji i odpoczynku co 8 godzin, w przypadku jazdy dłuższej niż 24 godziny. Należy również zadbać o to, aby mieć łatwy dostęp do zwierząt, na wypadek np. choroby lub zranienia.
Zobacz także:
