Składki od zerwanej umowy na dofinansowanie nauki pracownika

Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się nie tylko pieniądze, wartości pieniężne, ale również wszelkie świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika i wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych, bez względu na źródło ich finansowania.  

Jedną z cech pracowniczego przychodu jest uzyskanie korzyści przez pracownika, nie tylko w   postaci fizycznego przyrostu majątku (np. wypłata wynagrodzenia), ale również poprzez zwolnienie pracownika z kosztów, wydatków, które sam musiałby ponieść z własnych środków. Z tą drugą formą przysporzenia po stronie pracownika mamy do czynienia w sytuacji, gdy nowy pracodawca zechce „przejąć” zobowiązanie, jakie pracownik ma jeszcze wobec poprzedniego zakładu pracy.

Dzięki temu, że obecny pracodawca częściowo pokryje koszy wynikające z umowy za dofinansowanie nauki na rzecz „starego” pracodawcy, pracownik uniknie wydatku. Otrzymane przez pracownika świadczenie będzie zatem stanowić przychód ze stosunku pracy, który powstanie w momencie dokonania przez aktualnego pracodawcę zwrotu na    rzecz byłego pracodawcy. W miesiącu  jego realizacji pracodawca ma obowiązek doliczyć przekazaną kwotę do innych przychodów z tego źródła i pobrać    zaliczkę na podatek oraz składki ubezpieczeniowe. Nie będzie to przychód zwolniony z obciążeń podatkowo-składkowych, gdyż nie powstał z tytułu podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez pracownika. 

Zwolniona z podatku dochodowego oraz składek na ZUS jest wartość świadczeń przyznanych    zgodnie z odrębnymi przepisami przez  pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia  z całości lub części dnia pracy oraz za  czas urlopu szkoleniowego. Chodzi tu przede wszystkim o świadczenia dodatkowe, takie jak: opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki czy zakwaterowanie.