Zmiany w chorobach zawodowych – część 3

Decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej stwierdzenia

Decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej stwierdzenia jest wydawana na podstawie materiału dowodowego, a przede wszystkim danych zawartych w:

• orzeczeniu lekarskim o rozpoznaniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej rozpoznania,
• ocenie narażenia zawodowego.

I tak, jeżeli właściwy państwowy inspektor sanitarny przed wydaniem decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej stwierdzenia uzna, że wspomniany materiał dowodowy jest niewystarczający do jej wydania, może zażądać od lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu choroby zawodowej bądź braku podstaw do jej rozpoznania, dodatkowego uzasadnienia tego orzeczenia albo wystąpić do jednostki orzeczniczej II stopnia o dodatkową konsultację, a także podjąć inne czynności niezbędne do uzupełnienia tego materiału (zmieniony § 8 ust. 2 znowelizowanego rozporządzenia).

Określono również, że decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej stwierdzenia jest przesyłana przez właściwego państwowego inspektora sanitarnego:

• zainteresowanemu pracownikowi lub byłemu pracownikowi,
• pracodawcy lub pracodawcom zatrudniającym pracownika w warunkach, które mogły spowodować skutki zdrowotne uzasadniające postępowanie w sprawie rozpoznania i stwierdzenia choroby zawodowej,
• jednostce orzeczniczej zatrudniającej lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej rozpoznania,
• właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy (zmieniony § 8 ust. 3 pkt 1–4 znowelizowanego rozporządzenia).

Ustalono także, że decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej stwierdzenia wydaną na skutek odwołania:

• właściwy państwowy wojewódzki inspektor sanitarny,
• Główny Inspektor Sanitarny,
• Główny Inspektor Sanitarny, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej,
• Główny Inspektor Sanitarny Wojska Polskiego

przesyła tym samym podmiotom, którym jest przesyłana pierwsza taka decyzja przez właściwego państwowego inspektora sanitarnego (zmieniony § 8 ust. 4 znowelizowanego rozporządzenia).

Karta stwierdzenia choroby zawodowej

Określono ponadto, że w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej stała się ostateczna:

• właściwy państwowy inspektor sanitarny,
• Główny Inspektor Sanitarny,
• Główny Inspektor Sanitarny, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej,
• Główny Inspektor Sanitarny Wojska Polskiego

sporządza kartę stwierdzenia choroby zawodowej, a następnie przesyła ją do Centralnego Rejestru Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi (zmieniony § 9 ust. 1 znowelizowanego rozporządzenia).

Ostatnią zmianą jest ustalenie, że organ wydający decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej w postępowaniu odwoławczym przesyła kartę stwierdzenia choroby zawodowej w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej stała się ostateczna, również organowi wydającemu tę decyzję w I instancji (zmieniony § 9 ust. 2 znowelizowanego rozporządzenia).