Szybowiec
W przeciwieństwie do samolotu, szybowiec nie posiada swojego napędu. Brak silnika sprawia, że latanie nim jest ciche i w kabinie słychać tylko szum powietrza opływającego maszynę. W powietrze dostaje się dzięki samolotowi, który holuje go na wystarczającą wysokość lub wyciągarce.
Żeby latać musi mieć dużą siłę nośną, dlatego rozpiętość skrzydeł tego typu maszyn musi być duża, żeby mogły się one unosić w powietrzu. Do zwiększenia swojej wysokości lub by się rozpędzić, szybowiec wykorzystuje prądy termiczne. Ląduje tak samo jak zwykły samolot.
Szkolenie pilotów szybowca
Rozpoczynając szkolenie na szybowiec w aeroklubie trzeba mieć ukończone 16 lat. W przypadku niepełnoletnich wymagana jest zgoda rodziców wyrażona na piśmie i potwierdzona notarialnie. Dodatkowo konieczne jest orzeczenie lekarskie wydane przez Główny Ośrodek Badań Lotniczo–Lekarskich, dopuszczające kandydata do szkolenia.
Żeby zostać pilotem szybowca trzeba mieć dobry wzrok, jednak dopuszcza się do kursu również osoby noszące okulary lub soczewki kontaktowe o niedużych mocach.
Szkolenie jest podzielone na dwie części. Teoretyczna obejmuje wykłady z zakresu: aerodynamiki, meteorologii, prawa lotniczego, nawigacji, pilotażu, mechaniki lotu, a także budowy szybowca. Po zakończeniu szkolenia kandydat zdaje egzamin z teorii. Jeśli go zda, może przystąpić do części praktycznej.
W dwumiejscowej maszynie przyszły pilot uczy się m.in. startu za wyciągarką i samolotem, zakręcania w obie strony i lądowania. Dodatkowo kursant poznaje budowę kręgu nadlotniskowego i uczy się panować nad szybowcem w tzw. korkociągu.
Po wylataniu 35 godzin za sterami maszyny, pilot przystępuje do egzaminu państwowego. Po jego zaliczeniu uzyskuje licencję pilota szybowcowego PL(G).
