Trasy rowerowe - Nieborów i Arkadia (długość trasy: 44 km)

Drogą nr 8 jedziemy z Warszawy na południowy zachód do Skierniewic, skąd zaczynamy naszą podróż rowerową. Wyjeżdżamy z miasta w północno-wschodnim kierunku, drogą na Bolimów. Po chwili znajdujemy się już w Bolimowskim Parku Krajobrazowym, w którym liczne sosny dają nam w czasie pedałowania przyjemny cień.

Po ok. 1 km, skręcamy w lewo w Drogę Łowicką, którą jedziemy jakieś 7 km. Powinniśmy zobaczyć leśniczówkę mieszczącą się przy dużej, bagienno-torfowiskowej Polanie Siwica – ulubionym miejscu żerowania łosi, jeleni i dzików. Następnie skręcamy w prawo i po 3 km jeździe na północny-zachód przybywamy do Nieborowa.

Michał Hieronim Radziwiłł kupił ową wieś w 1774 r., obejmując w posiadanie również wspaniały, barokowy pałac pochodzący z końca XVII w., który przebudował potem w stylu klasycystycznym. Umieścił w nim swoją imponującą kolekcję porcelany, sreber, mebli oraz dzieł sztuk plastycznych. Jednak na jeszcze większą uwagę zasługuje ogromny ogród w stylu francuskim, o geometrycznym rozplanowaniu roślin, żywopłotów, nawierzchni, małych altanek, oranżerii oraz lapidarium.

Z Nieborowa udajemy się w kierunku północnym, jadąc aż do kościoła – mijamy go, a na skrzyżowaniu skręcamy w lewo. Drogowskazy przy niezbyt szerokiej jezdni powinny wskazywać Arkadię, do której w końcu docieramy, skręcając w lewo przy małej stacji kolejowej.

Żona znanego nam już pana Michała, Helena z Przeździeckich Radziwiłłowa, idąc w ślady męża, kupiła w 1777 r. wieś Arkadia i założyła tu ogród krajobrazowy, cały utrzymany w naturalnym stylu angielskim. W całej Europie panowała wówczas moda na sentymentalne parki, w których obowiązkowymi elementami były m.in.: romantyczne oczka wodne okolone wierzbami płaczącymi, stylizowane na antyczne ruiny i posągi starożytnych bóstw i herosów, a także sztuczne stawy o wijącej się linii brzegowej, po których godzinami można było wiosłować łódką. Wszystko to odnajdujemy właśnie w Arkadii, w której gdzieś między Grotą Sybilli, Łukiem Greckim a Świątynią Diany, możemy oddać się zadumie i doskonale zrelaksować.

Teraz tylko pozostaje nam wrócić z powrotem do Skierniewic – dla odmiany (oraz na wypadek gdyby było dla nas za ciemno, by znów jechać przez Puszczę Bolimowską) proponuję łatwiejszą trasę, wiodącą dobrą, asfaltową drogą wzdłuż rzeki Skierniewki.