Energia wodna ma bardzo duże zastosowanie w procesie produkcji nośników energii. Tutaj kluczowym aspektem w technologii wytwarzania jest wykorzystanie mocy, jaką można uzyskać dzięki spiętrzeniu cieków wodnych i wynikającej stąd różnicy poziomów w poszczególnych akwenach, przy których budowane są siłownie wodne.
To stosunkowo prosta, a jednocześnie wydajna i proekologiczna metoda, która wykorzystuje efekt spiętrzenia wód dzięki budowie zapór wodnych. Jest ona również zdecydowanie tańsza od tradycyjnych sposobów przetworzenia surowców kopalnych na energię elektryczną.
Oczywiście kalkulacja cen i opłacalność inwestycji w energetykę wodą ma tutaj kluczowe znaczenie. Jednak równie istotny dla rozwoju tego segmentu jest też aspekt związany z ochroną środowiska i możliwością wytwarzania nośników czystych ekologicznie.
W efekcie elektrownie wodne są chętnie wykorzystywane do produkcji energii, a ich łączny udział w wytwarzaniu nośników przekracza 15 proc. Z drugiej jednak strony nie możemy zapominać o pewnych ograniczeniach tego systemu. Chodzi tutaj przede wszystkim o ściśle określoną liczbę lokalizacji, które mogłyby zostać z powodzeniem użyte w procesie produkcyjnym.
Ponadto umiejscowienie nowych zapór przy już istniejących ciekach wodnych nie jest zadaniem łatwym – z uwagi na przyszłe zmiany i daleko posuniętą ingerencję w środowisko naturalne. Nie można zapominać, że wraz ze spiętrzeniem wód, pojawiają się całkowicie nowe zbiorniki, które w bardzo inwazyjny sposób kształtują otoczenie wokół elektrowni (ogromne obszary są zalewane, a inne tracą dotychczasowy dostęp do naturalnych źródeł wody).
Stąd jeszcze przed budową elektrowni konieczne są długotrwałe badania i planowanie ewentualnych, negatywnych skutków dla środowiska naturalnego. Bez takich działań uruchomienie siłowni mogłoby przynieść więcej strat, niż korzyści w ramach eksploatacji nowych źródeł energii.
Zobacz także:
