Od 1 stycznia 2014 roku zmienią się zasady rozliczania usług ciągłych

Od 1 stycznia 2014 roku usługę ciągłą będzie uznawało się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego będą się odnosiły płatności za nią lub jej rozliczenia. Będzie tak, aż do momentu zakończenia wykonywania takiej usługi. Z kolei czynności świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których w związku z ich świadczeniem w danym roku nie będą upływały terminy płatności lub rozliczeń, będą uznawane za wykonane z upływem każdego roku podatkowego (także do momentu zakończenia wykonywania tych usług).

W konsekwencji 31 grudnia każdego roku będzie dniem, w którym podatnik będzie musiał rozpoznać obowiązek podatkowy od usług ciągłych. Tak rozumiany moment wykonania usługi, zgodnie z omówioną wcześniej zasadą ogólną będzie wskazywać okres rozliczeniowy, w którym dana transakcja powinna zostać wykazana w składanych deklaracjach VAT i opodatkowana. Reguła ta będzie miała zastosowanie także do dostawy towarów.

Wyłączeniu będzie podlegała jednak dostawa towarów na podstawie umowy leasingu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Należy pamiętać, że ustawa o VAT nie definiuje obecnie i nie będzie definiowała także od 1 stycznia 2014 roku świadczeń ciągłych. Na bazie wypracowanej praktyki sądów administracyjnych należy jednak uznać, że szereg regularnych dostaw, spośród których da się jednak wyróżnić pojedyncze transakcje nie może stanowić dostaw ciągłych w rozumieniu przepisów o VAT (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 kwietnia 2012 r., I FSK 935/11).