Niestety będzie to skutkować wyższymi kosztami pracy, a dla osób lepiej zarabiających (np. powyżej 12.000 zł miesięcznie) niższe kwoty zarobków netto. Składki społeczne potrącane z należności zatrudnionych co prawda zmniejszają podstawę opodatkowania i podstawę wymiaru składki zdrowotnej, to jednak obciążenie składką emerytalno-rentową po przekroczeniu 30-krotności będzie większe niż korzyści wynikające z niższych zaliczek podatkowych i składek zdrowotnych.
Co z 30-krotnością w 2018 roku
Polski rząd postanowił zlikwidować limit 30-krotności przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce, powyżej którego nie trzeba naliczać składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na Fundusz Emerytur Pomostowych. W tym celu przygotowano ustawę o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z jej postanowieniami ww. składki mają być opłacane od całości podlegającego oskładkowaniu przychodu, a nie jak obecnie, tylko do 30-krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia.
Zniesienie limitu w wysokości podstawy wymiaru składek to z jednej strony przede wszystkim wyższe koszty pracy, z drugiej zaś – brak potrzeby ciągłego monitorowania wysokości otrzymywanych przychodów zarówno przez płatnika składek, jak i przez ubezpieczonego, szczególnie w przypadku gdy ubezpieczony uzyskuje oskładkowane świadczenia z różnych źródeł.
Jak czytamy w uzasadnieniu projektu przewidującego modyfikację, utrzymywanie górnej kwoty ograniczenia z jednej strony skutkuje „spłaszczeniem” wysokości emerytur, gdyż ogranicza ich wysokość w przypadku lepiej uposażonych ubezpieczonych, z drugiej zaś strony ogranicza ich wkład w życie wspólnoty. Pierwotnie omawiana zmiana miała wejść w życie już od początku 2018 r. Jednak wskutek poprawek przegłosowanych przez Senat zacznie ona obowiązywać od 1 stycznia 2019 r.
Roczne ograniczenie składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w 2017 i 2018 r.
W 2017 r. kwota graniczna wynosiła 127.890 zł. Jak wynika z projektu ustawy budżetowej na 2018 r., prognozowane przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w gospodarce narodowej wyniesie w 2018 r. 4.443 zł. Bazując na tej informacji, roczne ograniczenie składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w 2018 r. powinno wynieść 133.290 zł. Ograniczenie to do końca 2018 r. dotyczy wszystkich opłacających składki na te ubezpieczenia – bez względu na to, czy podlegają im obowiązkowo, czy dobrowolnie oraz z jakiego tytułu są nimi objęci. Po przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek emerytalno-rentowych przez daną osobę płatnik w 2018 r. (podobnie jak w latach poprzednich) powinien zaniechać ich naliczania i odprowadzania do ZUS.
Przykład:
Pani Ewa zatrudniona jest na pełnym etacie w jednej firmie ze stałym miesięcznym wynagrodzeniem (oskładkowanym) wynoszącym łącznie 11.948,32 zł. Oznacza to, że w listopadzie 2017 r. osoba ta przekroczyła roczną podstawę wymiaru składek emerytalno-rentowych. W związku z tym za listopad 2017 r. składki te powinny być naliczone tylko od kwoty niepowodującej przekroczenia rocznej podstawy, tj. od 8.406,80 zł – ustalonej w następujący sposób:
- 11 miesięcy × 11.948,32 zł = 131.431,52 zł (wynagrodzenie pracownicy za okres od stycznia do listopada 2017 r.),
- 131.431,52 zł – 127.890 zł = 3.541,52 zł (kwota przekroczenia rocznej podstawy wymiaru),
- 11.948,32 zł – 3.541,52 zł = 8.406,80 zł (kwota niepowodująca przekroczenia rocznej podstawy wymiaru).
Za grudzień 2017 r. płatnik nie powinien natomiast naliczać w ogóle składek emerytalno-rentowych za tę pracownicę. Z uwagi na to, że wspomniane ograniczenie dotyczyło tylko składek emerytalno-rentowych, należności na pozostałe ubezpieczenia społeczne powinny być naliczone i odprowadzone od pełnej kwoty wypłaconego wynagrodzenia – zarówno za listopad, jak i za grudzień 2017 r.
Zobacz także:
Tagi: wynagrodzenie
Zaloguj się, aby dodać komentarz
Nie masz konta? Zarejestruj się »
