Błędy w ewidencji czasu pracy a spór o nadgodziny

Jeżeli pracodawca nie prowadził należycie dokumentacji czasu pracy, może narazić się na dodatkowe koszty, tak wynika z wyroku Sądu Najwyższego:
Tomasz M. był zatrudniony w spółce N. w podstawowym czasie pracy (8 godzin na dobę pomiędzy godziną 8.00 a 16.00). Pracował też w nadgodzinach. Jednak elektroniczna ewidencja czasu pracy nie pozwalał ich ewidencjonować. Każda próba wpisania w rubryce „faktyczny czas pracy" czasu przepracowanego poza godzinami 8.00-16.00, kończyła się niepowodzeniem. Tomasz M. był więc zmuszony deklarować, że pracował od godz. 8:00 do 16:00. Przełożeni nie mieli zastrzeżeń do organizacji jego pracy. Choć wiedzieli, że Tomasz M. pracuje w nadgodzinach, ale nie starali się wyeliminować tej praktyki.

Pracownik zażądał zapłaty za nadgodziny. Pracodawca odmówił i sprawa trafiła do sądu pracy. W sądzie pracodawca podnosił, że pracownik nie potrafi przedstawić dowodów poświadczających słuszność jego roszczeń.

Sąd Najwyższy nie przyznał racji spółce. Wprawdzie to pracownik musi udowodnić okoliczności, które potwierdzają słuszność zgłaszanych przez niego żądań względem pracodawcy, np. o zapłatę za nadgodziny. Jednak, gdy pracodawca nie prowadził należycie dokumentacji w zakresie czasu pracy, to on powinien wykazać, że praca w nadgodzinach nie miała miejsca bądź też, że wypracowywane nadgodziny wynikały wyłącznie ze złej organizacji pracy pracownika.

Źródło: Wyrok Sądu Najwyższego z 9 lipca 2009 r. (II PK 34/09).