Regulamin pracy lub inny obowiązujący w zakładzie pracy akt wewnątrzzakładowy może przyznawać pracownikom prawo do zwolnienia z pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Ewentualnie również bez takich zapisów przełożony może udzielić pracownikowi pozwolenia na wyjście prywatne.
Czas wyjścia prywatnego – gdy odbywa się ono za zgodą przełożonego – stanowi usprawiedliwioną nieobecność pracownika w pracy. Nie jest zaliczany do czasu pracy. Za godziny wyjścia pracownik nie zachowuje prawa do wynagrodzenia (chyba że pracodawca dobrowolnie nie będzie obniżał mu pensji za czas wyjścia).
Z przepisu nie wynika wprost, że wniosek o zwolnienie zawsze musi być pisemny (będzie tak tylko w przypadku odpracowywania zwolnienia). Niemniej jednak, jeśli pracodawca ma zamiar potrącić pracownikowi wynagrodzenie za czas wyjścia, warto mieć jakiś dokument potwierdzający, że pracownik chciał skorzystać z czasu wolnego.
