Zgodnie z art. 25[1] § 2 Kodeksu pracy uzgodnienie między stronami w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższego okresu wykonywania pracy na podstawie tej umowy uważa się za zawarcie, od dnia następującego po jej rozwiązaniu, kolejnej umowy o pracę na czas określony w rozumieniu § 1 tego przepisu. W ten sposób ustawodawca ograniczył możliwość obejścia przepisu limitującego liczbę umów na czas określony, jakie może zawrzeć pracodawca z danym pracownikiem.
Uwaga! Jeżeli strony umowy o pracę na czas określony w trakcie jej trwania podpiszą aneks, którym przedłużą okres obowiązywania tej umowy, to w świetle prawa będzie to równoznaczne z zawarciem kolejnej umowy na czas określony.
Zasada określona w art. 25[1] § 2 Kodeksu pracy nie dotyczy natomiast sytuacji, w której pracodawca i pracownik w trybie porozumienia stron (w formie aneksu do umowy) zdecydują o zmianie jednego z warunków umowy o pracę, np. wysokości wynagrodzenia za pracę, nie zmieniając jednocześnie terminu obowiązywania umowy. Taka zmiana nie będzie traktowana jak zawarcie kolejnej umowy na czas określony.
