Pracodawca ma obowiązek zapewnienia pracownikowi odzieży i obuwia roboczego, odpowiednich do stosowania na danym stanowisku pracy. Wybór rodzaju takiej odzieży należy do pracodawcy, jednak powinien on skonsultować się w tej sprawie z pracownikami lub ich przedstawicielami.
Obowiązkiem pracodawcy jest dostarczenie zatrudnionemu pracownikowi nieodpłatnie środków ochrony indywidualnej, zabezpieczających przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz instruowanie pracowników o metodach posługiwania się tymi środkami. Wypłacony ekwiwalent za pranie odzieży roboczej jest kosztem pośrednio związanym z przychodami i nie został ujęty w wykazie kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, czyli stanowi koszt w ujęciu podatku dochodowego.
Pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników za ich zgodą własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bhp. Wtedy na podstawie art 21 ust 1 pkt ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jeśli wypłaca pracownikom ekwiwalent za pranie własnej odzieży we wskazanej powyżej sytuacji, to ekwiwalent ten tez może u pracodawcy stanowić koszt uzyskania przychodów.
Wypłacone pracownikom ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej stanowią dla nich przychód ze stosunku pracy. Przychód ten został jednak wyłączony z podstawy wymiaru składek ubezpieczeniowych. Dla zwolnienia z oskładkowania nie ma znaczenia czy ekwiwalent jest wypłacany za pranie odzieży roboczej przekazanej pracownikowi przez pracodawcę, czy odzieży stanowiącej własność pracownika. Jest on także wolny od podatku dochodowego.
Podstawa prawna:
- art. 2376 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.
- art 21 ust 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).
Autor: dr Katarzyna Trzpioła, wykładowca na wydziale Zarządzania UW
Zobacz także:
