Zwykle - jeśli pracownik kończy pracę u danego pracodawcy - wykorzystuje w okresie wypowiedzenia przysługujący mu urlop. Ale po wykorzystaniu urlopu mogą zostać dni, w których pracodawca może zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy.
Na to, aby nie świadczyć pracy pracownik musi wyrazić zgodę. Ponadto drugim warunkiem jest w takim przypadku to, że pracownik nie może być pozbawiony prawa do wynagrodzenia. Jeżeli bowiem pracownik był gotów do świadczenia pracy, a jej nie świadczył na mocy decyzji pracodawcy należy mu się za nią wynagrodzenie.
Pracownik nie musi się zgodzić na zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy. W praktyce zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy występuje często, jeżeli pracownik został zwolniony dyscyplinarnie, np. na skutek popełnienia przestępstwa lub ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych.
Zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy przez pracodawcę powinno być stosowane wyjątkowo, co jest podkreślane także w orzecznictwie sądowym. Na przykład w wyroku z dnia 24 września 2003 r. (I PK 324/02) Sąd Najwyższy orzekł, że na zasadzie wyjątku możliwe jest zwolnienie pracownika jednostronną decyzją pracodawcy z obowiązku świadczenia pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, bez jego zgody, gdy wymaga tego uzasadniony i istotny interes pracodawcy, a celem tego zwolnienia nie jest szykanowanie pracownika.
