Trybunał uznał, że stawianie takiego wymagania jest niezgodne z art. 2 w związku z art. 69 Konstytucji RP. Zdaniem izby ustawodawca założył, że co do zasady pracownicy będący osobami niepełnosprawnymi mają być traktowani tak samo jak pracownicy pełnosprawni. Założenie to dotyczy przy tym również niepełnosprawnych w stopniu znacznym lub umiarkowanym, którzy jedynie w pewnych okolicznościach mogą skorzystać ze skróconego systemu czasu pracy. Sędziowie podkreślili, że osoby niepełnosprawne muszą włożyć więcej wysiłku w pracę niż osoby zdrowe, bardziej się stresują i – przede wszystkim – potrzebują więcej czasu wolnego na codzienne czynności życiowe. Dzięki temu stanowisku niepełnoprawni pracownicy będą mieli prawo do skróconego czasu pracy.
Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego naruszona została zasada lojalności państwa wobec obywateli i zasada bezpieczeństwa prawnego. Zaskarżony przepis dotykał również pracowników zatrudnionych przed jego wejściem w życie. Przynajmniej w stosunku do części pracowników ze znaczną lub umiarkowaną niepełnosprawnością, zatrudnionych przed wejściem w życie zaskarżonych przepisów, znowelizowane przepisy znalazły bezpośrednie zastosowanie od dnia ich wejścia w życie.
Zauważono wreszcie, że żaden z obowiązujących przepisów prawa nie uzupełnia regulacji wadliwego art. 15 ust. 2 ustawy w zakresie trybu postępowania czy trybu odwoławczego. Wskutek tego niepełnosprawni nie mają możliwości domagania się jakiejkolwiek weryfikacji swojego prawa do skróconego czas pracy. To czyni owo prawo niemożliwym do wyegzekwowania.
Źródło: Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 13 czerwca 2013 r. (K 17/11)
Marcin Sarna, radca prawny
Zobacz także:
