Kalifornia – osobliwości Parku Narodowego Sekwoi

Experto24.pl

Mon, 08 Oct 2012 00:00:00 +0200

Najpotężniejsze drzewa świata – sekwoje, odkryte w połowie XIX wieku podczas kalifornijskiej gorączki złota, zostały nazwane od imienia rdzennego mieszkańca tych terenów, Indianina z plemienia Czirokezów – Sequoyah (racica). Teraz przez słynący z Lasu Olbrzymów Park Narodowy Sekwoi biegną szlaki turystyczne, przy których widnieją malownicze góry, doliny rzek i jaskinie.

Inna nazwa sekwoi – redwood, czyli czerwone drzewo, nawiązuje do barwy drewna, które niegdyś wykorzystywano do wyrobu mebli i okrętów, ale teraz są pod ochroną. Długowieczność zawdzięczają korze o grubości 60 cm, która chroni je przed szkodnikami.

Sekwoje ważą około 2 tys. ton, a najpotężniejsze, uważane za największe na świecie – Drzewo Generała Shermana, liczy 3 tys. lat, ma 84 m wysokości i 24 m w obwodzie.

Tereny utworzonego w 1890 r. Parku Narodowego Sekwoi zamieszkiwało plemię Monachee, po którym ocalały petroglify – wyryte w skałach rysunki, a także skalne moździerze używane do rozgniatania żołędzi, podstawowego produktu żywnościowego. Pierwszym białym osadnikiem, zaproszonym przez Indian w 1856 r., był pasterz Hale Tharp. Zbudował zachowane do dziś mieszkanie w pniu zwalonej sekwoi w Lesie Olbrzymów (Giant Forest), opodal łąki, gdzie wypasał bydło.

W Giant Forest odwiedzał Tharpa szkocki imigrant, eksplorator John Muir (1838-1914). Opisał otoczoną majestatycznymi sekwojami łąkę Crescent Meadow, którą nazwał „klejnotem Sierra”. Przyczynił się do uworzenia parku narodowego, a teraz jego imię upamiętnia prowadzący na Mount Whitney szlak John Muir Trail. W 1937 r. drogę biegnąca przez Crescent Meadow zagrodziła zwalona gigantyczna sekwoja. Zarząd Sequoia National Park zdecydował się wyrąbać w niej Tunnel Log o szerokości 5,2 m i wysokości 2,4 m, przez który mogą przejeżdżać auta.

W parku, gdzie odkryto ponad 240 jaskiń, zwiedzającym udostępniana jest tylko jedna – licząca ponad 5,5 km Crystal Cave. Inne jaskinie, takie jak Ursa Minor, nadal badają naukowcy, którzy odkrywają żyjące w nich endemity.

Objętego ochroną parku pasma gór Sierra Nevada nie przecina żadna droga i dlatego można poruszać się tylko pieszo lub konno. Na szlaku Topokah Valley Trail, u podnóża klifu Watchower, wiodnieje wodospad Topokah. Z klifu prowadzi dalej Lakes Trail, szlak z widokiem na dolinę.

Alpiniści wędrują przez dorzecze rzeki Kern na Mount Whitney 56-kilometrowym szlakiem High Sierra Trail. Prowadzi po zboczach Sierra Nevada, przez dziwicze lasy w kierunku Great Western Divide – Wielkiego Zachodniego Działu Wodnego.

W epoce lodowcowej powstał tu olbrzymi kanion w kształcie litery U, ze źródłem termalnym, teraz popularne miejsce wypoczynku wędrowców.
Inną przyrodniczą atrakcją jest ekosystem Pogórza Kalifornii, rozciągający się wokół Ash Mountain (518 m n.p.m.). Rosną tam lasy dębu błękitnego i kalifornijskiego dębu czarnego, łąki i jukki, a doliny rzek i pogórza pokrywają bogate w olejki eteryczne wawrzyny, wrzosy, karłowate dęby, robinie i kaktusy. Pogórza są siedliskiem wielu gatunków dzikich zwierząt, w tym rysi rudych, lisów, świstaków, mulaków, pum i grzechotników. Na terenach położonych wyżej można spotkać wiewiórki cikari i niebezpieczne dla wędrowców niedźwiedzie.

Tomasz Ławecki

Zobacz także:

• Północ czy południe, czyli różnorodność klimatyczna na Teneryfie
• Wycieczka po Andaluzji - miejscu narodzin flamenco
• Najważniejsze zabytki Salonik

Trekking w regionie Trydent-Górna Adyga we Włoszech

Experto24.pl

Mon, 10 Sep 2012 00:00:00 +0200

Aż pięć tysięcy kilometrów składa się na Trentino Trekking. Są to dwa szlaki opasujące region w sposób umożliwiający jego najlepsze poznanie. Po drodze zobaczymy cenne zabytki, ale przede wszystkim poznamy piękno tutejszej natury.

Do turysty należy tylko wybór trasy, bo odpowiednią infrastrukturę zapewnia już region. Sieć schronisk i innych obiektów noclegowych gotowa jest przyjąć na nocleg wędrowca i nakarmić go ciepłym posiłkiem (w menu dominują potrawy regionalne). Te trasy wchodzą w skład większej struktury, dwóch szlaków opasujących kilometrami ścieżek cały region i objętych wspólnym projektem pod nazwą Trentino Trekking (www.trekking.visittrentino.it).

Trekking Legend

Pierwszy z nich, Trekking Legend, zawdzięcza swoją nazwę licznym opowieściom i legendom przekazywanym w tradycji ustnej z pokolenia na pokolenie na terenie Dolomitów. Obejmuje obszar między miejscowością S. Martino di Castrozza oraz dolinami Val di Fiemme i Val di Fassa.

W sumie oferuje ponad 200 km ścieżek trekkingowych, podzielonych na poszczególne odcinki. Turysta może wybrać jeden z nich lub więcej, zdać się na pomoc przewodnika alpejskiego czy też wybrać się w drogę sam, korzystając ze świetnie przygotowanych przez region map i dokładnie oznakowanych szlaków.

Dolomity Brenta Trek

Dolomity Brenta Trek prowadzi z kolei śladami niedźwiedzia brunatnego w położonym na północy regionu Parku Przyrodniczym Adamello – Brenta (największym w Trentino obszarze chronionym). Szlak ma formę pierścienia otaczającego górski masyw Brenta i został przygotowany tak, aby mogli z niego skorzystać zarówno mniej, jak i bardziej zaawansowani. Dla tych pierwszych wyznaczona została trasa “country”, a więc mniej męcząca, pozwalająca na spokojną kontemplację widoków. Na drugich czeka trasa “expert”.

Przy wyborze noclegu można rozważyć skorzystanie z oferty Dolomiti Walking Hotel, klubu skupiającego 17 hoteli, którego naczelnym celem jest promowanie turystyki górskiej. Można w nich nie tylko przenocować, ale i uzyskać pełną informację na temat wycieczek, wypożyczyć potrzebny w górach sprzęt, przewodnika, a także zamówić transport (www.dolomitiwalkinghotel.it).

W górach, oprócz uprawiania trekkingu, można się też oczywiście wspinać i pokonywać słynne vie ferrate. Najlepsze z nich znajdują się w okolicach jeziora Garda i są ich, do wyboru w zależności od stopnia trudności, setki. Ponieważ są doskonale przygotowane i stale konserwowane, można się nimi poruszać niemal przez cały rok. Amatorzy raftingu mogą spłynąć pontonem jedną z okolicznych, górskich rzek. Czekają też dwa kaniony, wyrzeźbione przez Matkę Naturę w dolomitowych skałach.

Zobacz także:

• Wenecja, Liguria - to, co we Włoszech najbardziej romantyczne
• Wenecja – tu trzeba zatrzymać się na cały dzień
• Florencja – skarb architektury i sztuki

Lizbona w rytmach fado

Experto24.pl

Tue, 04 Sep 2012 00:00:00 +0200

Popularne lizbońskie kluby fado znajdują się Alfamie i Górnym Mieście. Niektóre kultywują tradycję z lat 30. XX w., kiedy muzyka nazywana robotniczym bluesem spodobała się szerokiej publiczności. Z myślą o turystach zaczęły powstawać lokale serwujące dania kuchni portugalskiej. W stylowych wnętrzach, gdzie świecą czerwone latarenki i rozbrzmiewają pieśni fado, panuje niezapomniany nastrój.

Kultowym lokalem jest Clube de Fado w Alfamie, gdzie można dobrze zjeść i obejrzeć archiwalne zdjęcia z koncertów królowej fado Amálii Rodriques. Kiedy na scenie pojawią gitarzyści i fadista, nastaje cisza przeszywana tylko dźwiękami gitar – dwunastostrunowej portugalskiej i klasycznej. Według lizbońskiej tradycji, cisza może zastąpić żywiołowe brawa, które są mile widziane dopiero na zakończenie występu.

Nowością są kluby, w których młodzież tańczy fado śpiewane przez wieloosobowy zespół. Można tam rozmawiać, śpiewać i tańczyć. Interesujące, że część lokali to własność fadistów. Piosenki śpiewa często także gospodarz, a na scenie pojawiają się... śpiewający kelnerzy. Tylko w nielicznych klubach, takich jak Adega da Machado w Górnym Mieście, można posłuchać podczas wieczoru dwóch nurtów tej muzyki: lizbońskiego i wywodzącego się z Coimbry.

Fado oznacza ludzki los, przeznaczenie i wywodzi się z dołów społecznych. Korzeniami sięga tradycji średniowiecznych trubadurów, wędrujących od miasta do miasta z pieśnią o zranionych uczuciach, bólu po rozstaniu z ukochaną, o porzuconych kochankach i tęsknocie za lepszym życiem.

Powstały filmy i pieśni o fadistach zainspirowanych muzyką ludową z północnej Afryki, skąd przybyli arabscy mieszkańcy Lizbony. Z materiałów źródłowych wynika, że fado pojawiło się w Lizbonie dopiero na początku XIX w., kiedy muzycy zaczęli przygrywać gościom w tawernach nad Tagiem.

W pieśniach Marii Severy (1810-1836), bohaterki pierwszego portugalskiego filmu dźwiękowego z 1931 r. dominował motyw miłości i zdrady oraz fatum ciążącego nad człowiekiem. Jej romansami żyła ulica. Śpiewała z charyzmą, nadając fado – niczym Machalia Jacson bluesowi – niebywały wymiar artystyczny. Umarła tragicznie w wieku 26 lat, ale jest dziś obecna w każdym klubie fado.

Na pamiątkę Marii Severy pieśniarki noszą teraz czarne szale. Kiedy starsza koleżanka zarzuci dziewczynie szal na ramiona, to jest to równoznaczne z pasowaniem na artystkę fado.

Szczególne miejsce w sercach Portugalczyków zajmuje Amália Rodriques. Po tym, jak zagrała w głośnym filmie „Fado Corrido” została okrzyknięta królową fado. A kiedy w 1999 roku umarła, Portugalczycy ogłosili trzydniową żałobę narodową...

Podobnie jak Amália, w Lizbonie tworzył José Afonso (1929-1987), którego utwór „Grandola, Vila Morena” stał się hymnem rewolucji czerwonych goździków. Nazwa wzięła się od kwiatów wetkniętych przez demonstrantów w lufy karabinów. Żołnierze mieli bronić reżimu premiera Caetano, ale na szczęście nie doszło do rozlewu krwi.

W repertuarze fadistów pojawiają się też słowa o dalekich podróżach. Nowością jest wprowadzenie drugiej gitary, klasycznej. Efektowne brzmienie sprawiło, że fado podoba się młodzieży. Wśród popularnych wykonawców w klubach Lizbony można posłuchać Carlosa do Carmo oraz znanej z koncertów w Polsce Teresy Sulgueiro z zespołem Madredeus.

Zobacz także:

• Nie tylko piłkarska Portugalia
• Powitajcie lato w mieście Porto i jego nadmorskich okolicach
• Wymarzona podróż poślubna w Europie

Jak zmniejszyć skutki zmiany strefy czasowej

Experto24.pl

Tue, 21 Aug 2012 00:00:00 +0200

Nagłe zmiany strefy czasowej i klimatu często prowadzą do zaburzeń, które określa się mianem jet lag syndrome. Aby zniwelować skutki zmiany czasowej, przed podróżą należy spać regularnie, zadbać o dobrze zbilansowaną dietę, unikać alkoholu oraz kofeiny.

Dzięki coraz bardziej przystępnym ofertom linii lotniczych coraz częściej wybieramy na cel naszego urlopu miejsca egzotyczne.

Jednak czas, który udaje nam się zyskać dzięki skorzystaniu z samolotu jako środka transportu często zostaje nam odebrany zaraz po wylądowaniu. Przy założeniu, że nasz urlop trwa 10 dni szkoda marnować połowę z nich na walkę z uciążliwymi skutkami przelotu.

Nagłe zmiany strefy czasowej i klimatu często prowadzą do zaburzeń, które określa się mianem jet lag syndrome. Do najbardziej typowych objawów zalicza się zmęczenie, irytację, trudną do opanowania senność, bóle głowy i problemy z koncentracją. Wynikają one z zakłócenia naszego rytmu dnia i nocy oraz równowagi wewnętrznej organizmu. Intensywność tych objawów jest związana z liczbą przekraczanych stref czasowych oraz kierunkiem naszej podróży.

Generalnie wyprawy na wschód skracają nam dobę i są gorzej tolerowane niż te w kierunku zachodnim, które ją z kolei wydłużają. W obu przypadkach mogą być wykańczające dla organizmu i skutecznie zepsuć pierwszą część urlopu.

Jet lag może praktycznie dotknąć każdego bez względu na wiek oraz częstotliwość podróży lotniczych i niestety nie można się na to uodpornić.

Czy są sposoby na zniwelowanie skutków zmiany strefy czasowej?

Przed wylotem powinniśmy spać regularnie i raczej się wysypiać oraz zadbać o dobrze zbilansowaną dietę. Dobrze jest też unikać alkoholu oraz kofeiny.

Podróżując na zachód powinniśmy spróbować przespać się podczas lotu, a po wylądowaniu nie poddać się ogarniającemu zmęczeniu i przeczekać do późniejszego wieczora, aby pójść spać w rytmie nowej strefy czasowej.

Podróżując na wschód jest trudniej, więc siłą rzeczy powinniśmy zastosować więcej środków profilaktycznych. Dobrze jest zasnąć podczas lotu. Po przybyciu na miejsce powinniśmy zrezygnować przez pierwsze dni z intensywnego wysiłku fizycznego i psychicznego oraz przebywać dużo na świeżym powietrzu.

W obu przypadkach powinniśmy starać się pić dużo wody zarówno w trakcie podróży jak i po wylądowaniu. To pomaga uchronić się przed odwodnieniem, które nasila objawy jet lag. Dobrze jest też zadbać o jak najbardziej komfortowe warunki – zdjąć buty, włożyć zatyczki do uszu, odsunąć siedzenie, czy włączyć nawiew jeśli mamy taką potrzebę. Powinniśmy też w miarę możliwości wstawać, przechadzać się po samolocie i rozciągać.

Zobacz także:

• Gap year - jak sfinansować taką podróż
• Wolontariat i podróże
• Couchsurfing – szukanie tanich rozwiązań w podróży

Gap year - jak sfinansować taką podróż

Experto24.pl

Tue, 21 Aug 2012 00:00:00 +0200

Coraz więcej osób marzy o tym, aby odciąć się na trochę od uporządkowanego życia, rzucić wszystko i wyjechać na trochę dłużej niż przewiduje to standardowy urlop. Gap year jest sposobem, aby to marzenie zrealizować.

Gap year zapoczątkowany został na zachodzie Europy. Bardzo wiele osób spotkanych na podróżniczych szlakach jest w wieku 19-20 lat i taką wyprawę traktuje jako czas na przemyślenia dotyczące swojej przyszłości. A ostatnio krąg ludzi zainteresowanych taką przerwą w życiorysie zaczął się powiększać o osoby z nawet kilkuletnim stażem w pracy.

Wybierając się w taką podróż można poznać odmienne kultury, języki, ciekawych ludzi, zdobyć nowe umiejętności oraz sprawdzić się w dziwnych i często niespodziewanie trudnych warunkach.

I tu pojawia się pytanie – jak sfinansować taką podróż?

Otóż część osób pracuje ciężko w korporacyjnym świecie, aby pewnego dnia móc to porzucić i ruszyć w stronę realizacji podróżniczych marzeń. Taka praca daje im możliwość zgromadzenia środków na tego typu wyprawę. Inni przeznaczają na to otrzymany spadek, czy sprzedają swój dotychczasowy dorobek. Jeszcze inni wynajmują mieszkanie i zysk z tego tytułu przeznaczają na podróżowanie. Zdarza się także, że firmy wysyłają swoich pracowników na tego typu wyjazdy w ramach przymusowego urlopu. Prawda jest taka, że może to bardzo otworzyć umysł i pozytywnie wpłynąć na zwiększenie kreatywności.

Ci, którzy już są w podróży, często próbują szukać dodatkowych możliwości zarobkowych – zakładają blogi, publikują artykuły i zdjęcia, czy sprzedają nabyte w trakcie podróży akcesoria.

To, co człowiek przeżywa i zyskuje dzięki takiej podróży, to wspomnienia i wiedza, która zostaje na całe życie. Trzeba tylko uważać, żeby nie przegapić momentu na taki wyjazd.

Zobacz także:

• Tanie noclegi w klasztorach
• Kempingi w Hiszpanii – od luksusu po „budget”
• Jak zostać flashpackerem

Tanie noclegi w klasztorach

Experto24.pl

Tue, 07 Aug 2012 00:00:00 +0200

Rzym czy Paryż to miasta drogie. Nocleg w nich stanowi spory wydatek. Dlatego opcją do rozważenia jest spanie w klasztorze czy domu pielgrzyma. Ceny są niższe, standard dobry, a wrażenia z noclegu na przykład w średniowiecznych murach – jedyne w swoim rodzaju.

Noclegi we Włoszech

Coraz obszerniejsza jest w słonecznej Italii oferta noclegów oferowanych przez rozmaite zgromadzenia zakonne. I coraz bardziej urozmaicona. Można spać w liczących kilkaset lat klasztorach, ale i domach pielgrzyma czy domach gościnnych, willach bądź schroniskach. Mogą tu nocować zarówno kobiety jak i mężczyźni, a nawet całe rodziny.

W niektórych placówkach można się tylko przespać – w innych serwowane jest również śniadanie. Wiele z nich jednak serwuje posiłki trzy razy dziennie. Oferowane warunki są na poziomie 1-4*, a ceny zdecydowanie niższe niż w hotelach.

Rezerwować pokoje należy ze sporym, nawet kilkumiesięcznym wyprzedzeniem – najlepiej mailowo lub telefonicznie. Tylko wybrane placówki mają własną stronę www! I bardzo istotna kwestia – należy bezwzględnie przestrzegać godzin zamknięcia bramy. A to oznacza zazwyczaj powrót do godziny 23.00, maksymalnie do północy – czyli „nici” z „Rome by night”. Ale coś za coś.

Warto wiedzieć, że we Włoszech wiele zakonów dysponuje kilkoma domami gościnnymi, nie tylko w samym Rzymie, ale i w innych częściach kraju – zazwyczaj w miejscowościach turystycznych. Na przykład Małe Siostry Świętej Rodziny (Piccole Suore della Sacra Famiglia) zarządzają aż sześcioma domami gościnnymi: dwoma w Rzymie – Dom gościnny Paweł VI (Casa Accoglienza Paolo VI) i Domus Nascimbeni, jednym w Viterbo w Lacjum, dwoma nad jeziorem Garda, jednym w popularnej miejscowości narciarskiej Folgaria w Dolomitach oraz jednym nad Laguną Wenecką.

Z kolei Zakon Najświętszego Zbawiciela św. Brygidy czyli popularnie zwane Brygidki mają trzy domy w stolicy Włoch, jeden godzinę drogi od Rzymu, w Farfa Sabina, jeden w Asyżu i jeden w Toskanii, nieopodal Arezzo.

Poza tym prowadzą też domy gościnne w Danii, Estonii, Finlandii, Niemczech, krajach Beneluksu, na Filipinach, na Kubie, w Indonezji, Izraelu i Palestynie, a także w Polsce (w Częstochowie i w Gdańsku).

Pełna lista domów pielgrzymich, domów gościnnych i pokojów przy klasztorach we Włoszech znajduje się na stronie: http://www.santasusanna.org/comingToRome/convents.html

Inna polecana strona z ponad 3000 adresami we Włoszech to: www.hospites.it oraz www.monasterystay.com

Noclegi we Francji

W Paryżu przy Bazylice Sacre-Coeurm w samym centrum Montmartre'u znajduje się Dom Gościnny Ephrem ze stoma łóżkami (53 sypialnie): www.sacre-coeur-montmartre.com/us/pele.html Takich miejsc jest oczywiście więcej. Niektóre zakony na swoich stronach internetowych publikują listę prowadzonych przez siebie domów pielgrzymich, np. Benedyktyni (www.osb.org) czy Dominikanie (www.op.org).

Noclegi w Bułgarii

Z podobnej opcji mogą skorzystać turyści wybierający się do Bułgarii, gdzie klasztory oferują nocleg pojedynczym osobom lub grupom. Warunki są tutaj zazwyczaj bardzo skromne czyli łóżko, ale zdarzają się też pokoje z łazienkami. W niektórych obiektach jest możliwość przenocowania nawet 200 osób. Zalecana jest wcześniejsza rezerwacja. Przykładowe ceny: od 15 dolarów/noc np. w liczącym tysiąc lat monastyrze Rylskim: www.bulgarianmonastery.com/rila_monastery.html