Domy maklerskie czy banki prowadzące działalność maklerską, a więc licencjonowane podmioty prowadzące działalność maklerską uczestniczą w obowiązkowym systemie rekompensat, tworzonym i prowadzonym przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych (KDPW). System ten ma na celu ochronę inwestorów w przypadku niewypłacalności instytucji, którym inwestorzy powierzają swoje pieniądze w ramach korzystania z ich usług maklerskich.
Ochroną systemu objęte są środki pieniężne i utracone maklerskie instrumenty finansowe inwestorów, według stanu tych środków na dzień niewypłacalności domu maklerskiego.
Wysokość rekompensaty zależy od wysokości aktywów inwestora oraz od poziomu górnej granicy środków objętych ochroną systemu rekompensat.
Podstawę do ustalenia wysokości przysługującej rekompensaty stanowi suma należności inwestora, pomniejszona o należności domu maklerskiego z tytułu świadczonych usług.
Inwestor otrzymuje 100% wartości utraconych środków w przypadku, gdy ich równowartość w złotych nie przekroczy 3000 euro (według kursu na dzień upadłości domu maklerskiego).
Jeżeli wartość utraconych środków inwestora przekracza 3000 euro, inwestor otrzymuje równowartość w złotych 3000 euro oraz 90% nadwyżki ponad tę kwotę.
Górna granica środków objętych systemem, w poszczególnych latach kształtuje się następująco:
- do równowartości w złotych 15.000 euro – jeśli upadłość nastąpiła w okresie pomiędzy 1 stycznia 2006 r. a 31 grudnia 2006 r.,
- do równowartości w złotych 19.000 euro – jeśli upadłość nastąpiła pomiędzy 1 stycznia 2007 r. a 31 grudnia 2007 r.,
- do równowartości w złotych 22.000 euro – jeśli upadłość nastąpiła 1 stycznia 2008 r. lub później.
