Refundacja na wyposażenie nowego stanowiska dla osoby bezrobotnej

Przepisy ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (dalej: ustawa o promocji publicznej) stosuje się do każdego, kto prowadzi działalność gospodarczą bez względu na jej formę prawną. Istotne znaczenie ma jedynie zakres prowadzonej działalności i jej rodzaj. Co za tym idzie, organizacje pozarządowe, które zdecydują się na zatrudnienie osoby niepełnosprawnej lub bezrobotnej skierowanej przez Powiatowy Urząd Pracy, mogą otrzymać refundację kosztów związanych z wyposażeniem lub doposażeniem stanowiska pracy ze środków Funduszu Pracy lub Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Refundacja części kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne, dokonywana w ramach prac interwencyjnych w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego stanowi pomoc de minimis. Całkowita kwota takiej pomocy przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu nie może przekroczyć 200.000 euro w okresie trzech lat podatkowych, natomiast przedsiębiorstwu prowadzącemu działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarów – 100.000 euro.

Na wniosek organizacji przyznawana jest refundacja kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy, po przedłożeniu przez NGO rozliczenia i udokumentowaniu poniesionych kosztów, zatrudnieniu na tym stanowisku skierowanego bezrobotnego oraz spełnieniu innych warunków określonych w zawartej umowie. Rozliczenie dokonywane jest w kwocie brutto.

Wolne od CIT są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Tym samym odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, których nabycie zostało dofinansowane jako wyposażenie miejsc pracy dla osób bezrobotnych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. A zatem otrzymane dofinansowanie wyposażenia miejsc pracy – jeżeli to wyposażenie zalicza się do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – ponieważ jest zwolnione z CIT – nie zwiększa podstawy opodatkowania VAT, jako niemające bezpośredniego wpływu na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podatek naliczony, zawarty w nabytym przez organizację wyposażeniu lub doposażeniu stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, podlega odliczeniu od podatku należnego lub zwrotowi przez urząd skarbowy.

• Ewidencja księgowa >>

• Refundacja wynagrodzenia >>