Jak prawidłowo ocieplić budynek

Najczęściej stosowaną do ocieplania ścian zewnętrznych nowych lub remontowanych budynków jest metoda lekka mokra, określana jako metoda ETICS (dawniej metoda BSO). Polega ona na mocowaniu specjalną zaprawą płyt termoizolacyjnych, szpachlowaniu ich powierzchni zaprawą zbrojoną siatka z włókna szklanego i pokryciu całości cienkowarstwowych tynkiem.

Podłoże, do którego mają zostać przyklejone płyty styropianowe, powinno być nośne, suche, równe,  oczyszczone z brudu oraz kurzu.

Istotne jest, aby przed przyklejeniem płyt styropianowych wykonać próbę przyczepności. Polega ona na przyklejeniu w różnych miejscach kilku kawałków styropianu (wielkości ok. 10×10 cm). Następnie po upływie trzech dni trzeba spróbować oderwać je od powierzchni. Jeżeli rozerwanie nastąpi w warstwie styropianu, to nośność podłoża jest wystarczająca do rozpoczęcia prac ociepleniowych. Natomiast w sytuacji, gdy oderwie się cały styropian z warstwą podłoża, konieczne będzie usunięcie słabych tynków, powłok malarskich czy niezwiązanych cząstek muru.

Powierzchnia powinna zostać wyrównana, uszkodzone miejsca zreperowane zaprawą wyrównawczo-murarską, następnie wysuszone i jeśli jest to konieczne zagruntowane. Gruntowanie należy wykonać również w przypadku, gdy podłoże stanowi np. słabsze tynki cementowe i cementowo-wapienne, jak również w przypadku murów z betonu komórkowego lub pustaków żelbetowych.

Zaprawę klejącą należy rozrobić w pojemniku w odpowiedniej ilości wody. Proporcje zawsze podane są na opakowaniu i należy ich bezwzględnie przestrzegać. Mieszanka powinna zostać rozrobiona za pomocą wiertarki z mieszadłem do uzyskania jednolitej konsystencji.

Jeśli zaprawa klejąca jest odpowiedniej jakości, płyty będzie można zamontować bez łączników mechanicznych nawet do wysokości kilku kondygnacji.

Klej powinien zostać nałożony na płyty w taki sposób, by nie dostał się między boczne krawędzie sąsiednich płyt.

Płyty powinny być układane rzędami, od dołu do góry. W pierwszej kolejności stosuje się listwę cokołową, która poziomuje i stabilizuje pierwszą warstwę płyt. Poszczególne rzędy należy układać kaskadowo, przesuwając jeden wobec drugiego (np. o połowę długości płyty).

Ważne jest, aby zachować przy tym odpowiedni układ przy oknach i drzwiach. Krawędzie płyt nie mogą leżeć na przedłużeniu tych otworów. Krawędzie płyt powinny też dobrze przylegać do podłoża, gdyż dzięki temu są zabezpieczone przed uszkodzeniem, a ściany zyskują lepszą odporność mechaniczną.

Jak wspomniano powyżej, jeśli zaprawa jest odpowiedniej jakości, nie ma potrzeby kołkowania styropianu. Jednak w przypadku, gdy planujemy mocowanie mechaniczne, należy pamiętać, że powinno ono zostać wykonane nie wcześniej niż po dwóch dniach od przyklejenia styropianu.

Sposób zakotwienia łączników mechanicznych należy dobrać odpowiednio do rodzaju podłoża, zgodnie z projektem technicznym ocieplenia:

• 5 cm w betonie, bloczkach betonowych, cegle pełnej ceramicznej i silikatowej,

• 8 cm w gazobetonie, keramzytobetonie, pustakach.

Kolejny etap prac ociepleniowych polega na wykonaniu warstwy zbrojnej siatką z włókna szklanego. Jej zadaniem jest ochrona izolacji termicznej przed uszkodzeniami mechanicznymi, przenoszenie obciążenia wiatru oraz kompensowanie naprężenia termicznego. Stanowi ona również podłoże pod tynki zewnętrzne.

Po ok. dwóch dniach od nałożenia zaprawy klejowo szpachlowej powierzchnia jest już gotowa do gruntowania. Podkład gruntujący nanosi się równomiernie na powierzchnię za pomocą pędzla, wałka lub przez natrysk mechaniczny.

Tynk należy nakładać warstwą o grubości ziarna kruszywa, przy pomocy gładkiej pacy ze stali nierdzewnej. Nadmiar materiału ściąga się z powrotem do wiadra i miesza.

Tynki mogą mieć różną fakturę. Zacierając warstwę tynku ruchami okrężnymi w jedną stronę uzyskamy fakturę „baranek”, a ruchami okrężnymi, pionowymi, poprzecznymi – fakturę „kornik”.

Materiał należy nakładać metodą „mokre na mokre”, nie dopuszczając do zaschnięcia zatartej partii przed naciągnięciem kolejnej. W przeciwnym razie miejsce tego połączenia będzie widoczne. Przerwy technologiczne należy z góry zaplanować (np. w narożnikach i załamaniach budynku).

Farby elewacyjne można nakładać pędzlem, wałkiem lub metodą natryskową. Warto jednak pamiętać, że przy nakładaniu pędzlem farba powinna być rozcieńczona wodą. Aby otrzymać zamierzony efekt, najlepiej jest położyć co najmniej dwie warstwy (farby o intensywnej barwie mogą potrzebować dodatkowej warstwy).