Kiedy trzeba płacić rentę planistyczną

Renta planistyczna (zwana też opłatą planistyczną) to jednorazowa opłata nakładana przez gminęw związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanej uchwaleniem bądź zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Opłata ta naliczana jest wtedy, gdy wzrost wartości nieruchomości jest konsekwencją działań organów gminy tj. uchwalenia nowych regulacji dotyczących zagospodarowania przestrzennego.

Zobowiązanymi do uiszczenia opłaty planistycznej są właściciele, którzy sprzedali nieruchomości o zwiększonej - na skutek nowych zapisów planu - wartości rynkowej. Wysokość opłaty wynika z decyzji, które gminy mogą wydawać w ściśle określonym terminie. Często decyzje te zawierają uchybienia formalne lub oparte są o nieprawidłowe operaty szacunkowe, co pozwala na skuteczne ich zaskarżenie.

Zasady naliczania opłaty planistycznej zostały określone w  art. 36 ust. 4 – 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 1073 ze zm.; dalej: upzp).Dla ustalenia opłaty niezbędne jest łączne wystąpienie następujących przesłanek:

• nieruchomość znajduje się w obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego,

• nastąpił wzrost wartości tej nieruchomości wskutek uchwalenia planu miejscowego lub jego zmiany,

• w planie miejscowym bądź jego zmianie została określona stawka procentowa wzrostu wartości nieruchomości, która stanowi podstawę do ustalenia wysokości renty planistycznej,

• doszło do zbycia nieruchomości przez dotychczasowego właściciela przed upływem pięciu lat od daty wejścia w życie uchwalonego planu miejscowego bądź dokonanej w nim zmiany.

W każdej indywidualnej sprawie należy ocenić, czy powyższe przesłanki zostały spełnione. Zadanie to jest o tyle trudne, że w praktyce istnieje wiele wątpliwości co do rozumienia przesłanek nakładania opłaty planistycznej.