Zatrudnienie w warunkach zagrożenia na potrzeby składki wypadkowej

Zgodnie z ar. 28 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, stopę procentową dla składki na ubezpieczenie wypadkowe ustala Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Ustalenie to polega na pomnożeniu stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe dla danej grupy działalności oraz wskaźnika korygującego ustalonego dla płatnika. Przytoczone zasady dotyczą płatnika składek, który zgłasza co najmniej 10 ubezpieczonych.  Wskaźnik korygujący uzależniony jest m.in. od wskaźnika częstości zatrudnionych w warunkach ryzyka - o czym mowa w art. 31 ust 3 pkt 3.

Zgodnie z ar. 30 ustawy stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe ustala się dla danej grupy działalności w zależności od kategorii ryzyka  danej grupy. Natomiast Kategorię ryzyka dla grupy działalności - zgodnie z ust. 2 przywołanego przepisu - ustala się w zależności od ryzyka określonego wskaźnikami częstości m.in. zatrudnionych w warunkach zagrożenia. 

Zgodnie z ustawą o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, przy ustalaniu stopy procentowej na ubezpieczenie wypadkowe ma więc wpływ wskaźnik częstości zatrudnionych w warunkach zagrożenia. Czy jednak ustalając go należy wliczać także pracowników, dla których zagrożenie wynikające z przekroczenia dopuszczalnych norm jest całkowicie wyeliminowane ze względu na wyposażenie ich w środki ochrony indywidualnej? Czy też należy uwzględnić skutek stosowania tych środków? 

W uchwale składu trzech sędziów z 16 lutego 2023 r. Sąd Najwyższy stwierdził, że wskaźnik częstości zatrudnionych w warunkach zagrożenia, który jest stosowany do obliczania stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe, jest określany z uwzględnieniem wyposażenia pracowników w środki ochrony indywidualnej, eliminujące w całości zagrożenie wynikające z przekroczenia dopuszczalnych norm.