Dane biometryczne w systemach UE a prawa podstawowe obywateli

Unia Europejska opracowała wspólne zasady zarządzania granicami zewnętrznymi, wydawania wiz oraz rozpatrywania wniosków o azyl. Zasady te wymagają współpracy między państwami członkowskimi UE, w tym w zakresie wymiany danych osobowych dotyczących obywateli państw trzecich. UE opracowała trzy duże systemy do wymiany danych osobowych w dziedzinie azylu, granic i wiz: System Informacyjny Schengen (SIS), Wizowy System Informacyjny (VIS) i Eurodac (system porównywania odcisków palców osób ubiegających się o azyl). W związku z ich działaniem wykorzystywane są dane biometryczne obywateli państw trzecich. Agencja Praw Podstawowych chce zbadać, jak ich wykorzystanie wpływa na ograniczenie praw podstawowych.

Ryzyko i korzyści dla praw podstawowych, które tworzą nowoczesne technologie, w tym stosowanie identyfikatorów biometrycznych, nie są w pełni znane – twierdzi APP. Z jednej strony, dane biometryczne mogą zapobiec błędnej identyfikacji i zmniejszyć ryzyko bezprawnego zatrzymania i aresztowania. Mogą być również potencjalnie wykorzystywane do optymalizacji śledzenia zaginionych osób.

Jednak z drugiej, są też potencjalne zagrożenia związane z gromadzeniem, przechowywaniem i wykorzystywaniem danych biometrycznych. Na przykład, prawo do azylu może być ograniczone, jeśli osoba, od której nie można pobrać odcisków palców (np. gdy zostały one uszkodzone), jest automatycznie podejrzana, że celowo je zniszczyła.

Dane biometryczne są wiarygodnymi wskaźnikami tożsamości osoby, istnieje zatem potrzeba, aby upewnić się, że są one poprawne i wysokiej jakości – zaznacza APP. Na przykład, jeśli zakaz wjazdu na teren danego państwa pozostaje w systemie, mimo że upłynął czas jego obowiązywania. Może to zagrozić prawu do bezpieczeństwa i wolności danej osoby. Zabezpieczenia muszą więc zapewniać, że dane są przechowywane zgodnie z prawem, dostępne i wykorzystywane zgodnie z przeznaczeniem – podkreśla APP.