Umowa o subemisję inwestycyjną stanowi umowę nienazwaną, gdyż jej stotne składniki treści czynności prawnejnie zostały przez ustawę wyraźnie określone. Umowa ta może być ukształtowana jako umowa odpłatna, aczkolwiek nie ma przeszkód w tym, aby nadać jej charakter umowy nieodpłatnej.
Z reguły subemitent inwestycyjny otrzymuje wynagrodzenie w postaci wypłacanej mu oznaczonej kwoty pieniężnej, bez względu na to czy objął on papiery wartościowe, czy też nie. Niekiedy wynagrodzenie subemitenta przybiera postać obniżenia ceny emisyjnej (ceny zbycia) papierów wartościowych.
Dopuszczalne jest także ukształtowanie wynagrodzenia w sposób kombinowany, uwzględniający zarówno wynagrodzenie stałe, otrzymywane za samą gotowość subemitenta do objęcia papierów wartościowych, jak i upust cenowy, którego wielkość w liczbach bezwzględnych ustalona będzie w zależności od liczby papierów wartościowych objętych przez subemitenta. Upust cenowy nie wchodzi w rachubę w przypadku wykorzystania subemisji w związku z podwyższeniem kapitału akcyjnego z zachowaniem prawa poboru. Wynika to z dyspozycji art. 436 § 4 k.s.h., w myśl którego w razie, gdy nie wszystkie akcje zostaną objęte w drodze zapisów podstawowych oraz dodatkowych, wówczas zarząd przydziela akcje według swojego uznania, z zastrzeżeniem, iż nie może tego dokonać poniżej ceny emisyjnej akcji.
Wykonanie prawa poboru akcji w ramach oferty publicznej następuje w jednym terminie, wskazanym w prospekcie emisyjnym albo memorandum informacyjnym, a w razie nieistnienia obowiązku sporządzenia tych dokumentów - w ogłoszeniu. Jednakże wskazany w prospekcie emisyjnym lub memorandum informacyjnym termin, do którego akcjonariusze mogą wykonywać prawo poboru akcji, nie może być krótszy niż dwa tygodnie od dnia udostępnienia do publicznej wiadomości odpowiednio tego prospektu emisyjnego albo memorandum informacyjnego. Akcjonariusze, którym służy prawo poboru akcji, mogą w terminie jego wykonania dokonać jednocześnie dodatkowego zapisu na akcje w liczbie nie większej niż wielkość emisji, w razie niewykonania prawa poboru przez pozostałych akcjonariuszy.
Strony umowy o subemisję mogą ukształtować ją w sposób dowolny, działając w ramach swobody umów. Jedynym ograniczeniem zasady wyrażonej w art. 353[1] k.c. jest w przypadku umowy o subemisję inwestycyjną ograniczenie kręgu podmiotów mogących występować jako subemitenci inwestycyjni. Umowy o subemisję inwestycyjną nie można utożsamiać z umową przedwstępną. Umowa przedwstępna służy zawarciu umowy definitywnej, a jej niewykonanie może powodować powstanie po stronie uprawnionego roszczenia o zawarcie umowy przyrzeczonej, podczas gdy umowa o subemisję inwestycyjną nakłada na subemitenta zobowiązanie do objęcia papierów wartościowych na warunkach takich, na jakich obejmowali je pozostali subskrybenci. Warunki te nie są wskazane w umowie o subemisję, ale w propozycji nabycia skierowanej do inwestorów.
Podstawa prawna:
- Ustawa kodeks spółek handlowych ( Dz. U z 2000 Nr 94 poz. 1037 ze zm.)
