Rys historyczny
Prekursorami kajakarstwa byli Eskimosi, którzy na „ka-i-akach”, czyli męskich czółnach przemieszczali się po zbiornikach wodnych. Natomiast kanadyjki wymyślili Indianie północnoamerykańscy. Do Europy kajakarstwo zawitało na przełomie lat 50. i 60. XIX wieku. Wówczas to w Wielkiej Brytanii pojawiły się pierwsze łodzie wzorowane na eskimoskich kajakach. W 1864 roku pierwszy klub kajakarski założył John MacGregor ze Szkocji. W Polsce turystykę kajakową zapoczątkował etnograf Zygmunt Gloger, który na zorganizował wycieczkę kajakiem po Wiśle, Bugu, Niemnie i Biebrzy. Polski Związek Kajakowy został powołany w 1930 roku. Produkcję kanadyjek, wzorowanych na indiańskich łodziach, rozpoczęto w latach 70. XIX wieku w Kanadzie.
Odmiany kajakarstwa
W kajakarstwie wyróżnia się kilka rodzajów: klasyczne, górskie, żeglarstwo kajakowe, kajak polo oraz freestyle. Żeglarstwo kajakowe odbywa się na kajakach wyposażonych w żagle, których powierzchnia wynosi 10 mkw. Kajak polo to rodzaj piłki kajakowej. Na boisku o wymiarach 35x23 m grają dwie pięcioosobowe drużyny, które muszą trafić piłką do bramki znajdującej się 2 metry nad wodą. Mecz kajak polo trwa 2 połowy po 10 minut. Kajakowy freestyle nazywany też kajakowym rodeo jest najmłodszą formą kajakarstwa, które polega na wykonywaniu łódką akrobacji np. salt, piruetów, obrotów, ocenianych przez sędziów. Celem tej formy kajakarstwa jest zdobycie jak największej ilości punktów w określonym czasie trwania pokazu.
W 1936 roku kajakarstwo regatowe znalazło się w kalendarzu olimpijskim, w 1972 roku trafiło tam również kajakarstwo górskie.