Słuchając głosu rodziców, maluch uspokaja się i wycisza. Mimo, iż nie rozumie znaczenia słów, będzie zadowolony, gdy czytając będziemy bawić się głosem, napełniać każdą książkę własnym życiem. Małemu dziecku warto także wskazywać palcem i nazywać osoby oraz przedmioty przedstawione na ilustracjach. Jeśli dziecko o to poprosi - wielokrotnie czytajmy tę samą książkę, wiersz, rymowankę.
Pozwólmy na zadawanie pytań, rozmowy czy powracanie do poprzedniej strony. Wspólne czytanie nie tylko bawi, ale rozwija język, pamięć i wyobraźnię. Czytanie kilkulatkowi rozbudza w nim ciekawość świata. Zaangażujmy dziecko w słuchanie, poprośmy, by zgadło co będzie dalej, opowiedziało o swoich odczuciach, zareagowało na przygody bohaterów.
A gdy starsze dzieci poznają już literki, możemy czytać na zmianę, fragmenty książki czy tytuły rozdziałów. Pamiętajmy, aby wybierać książki na tematy, które wzbudzają zainteresowanie dziecka. Czytanie powinno się dziecku zawsze kojarzyć z radością, a nigdy z nudą, karą czy przymusem.
Wspólne czytanie może być także pretekstem do rozmowy i pomóc pokonać wiele problemów wieku dorastania. Uczy myślenia, poprawia koncentrację, wzmacnia poczucie własnej wartości dziecka, poszerza wiedzę i ułatwia naukę, a przede wszystkim kształtuje nawyk czytania i zdobywania wiedzy na całe życie.
Nie pozwólmy, by obawa przed czytaniem na głos, nieciekawy głos, brak dykcji przeszkodziły nam w budowaniu nawyku czytania dziecku. Pamiętajmy, że dziecko nas nie ocenia i cieszy się każdą wspólnie spędzoną chwilą, a profesjonalny głos z płyty niech brzmi tylko okazjonalnie, na przykład podczas podróży samochodem.
