Kąpiel to dla chorego i jego opiekuna jedna z trudniejszych czynności związanych z higieną osobistą. Obecność opiekuna podczas kąpieli jest krępująca dla chorego, może to powodować u niego liczne frustracje, objawiające się krzykiem, oporem, a nawet agresją i przemocą fizyczną.
Takie zachowania pojawiają się ponieważ chory najczęściej nie pamięta, czemu służy kąpiel. Jest ona przez niego odbierana jako czynność nieprzyjemna. Choroba powoduje również zwiększenie wrażliwości na wodę, jej temperaturę.
Zanim rozpoczniesz kąpać pacjenta, przygotuj odpowiednio łazienkę. Połóż na wierzchu ręczniki, szlafrok, kosmetyki (szampon, mydło). Dzięki temu będziesz mógł w pełni skoncentrować się na samej kąpieli. Sprawdź, czy w łazience panuje odpowiednia temperatura, czy nie jest zbyt zimno.
Bardzo istotne jest zapewnienie pacjentowi bezpieczeństwa. Odpowiednio przystosuj w tym celu łazienkę:
- zainstaluj poręcze ułatwiające korzystanie z sanitariatów,
- zabezpiecz wszystkie ostre krawędzie,
- zainstaluj w wannie lub kabinie prysznicowej krzesło kąpielowe,
- na podłodze połóż maty przeciwpoślizgowe (takie akcesoria można nabyć w sklepach ze sprzętem rehabilitacyjnym).
Pamiętaj o zwiększonym ryzyku upadku, nigdy nie zostawiaj chorego samego w łazience!
Zanim zaczniesz kąpiel, sprawdź temperaturę wody. Część pacjentów woli tradycyjną kąpiel w wannie, a niektórzy szybki prysznic – pozwól choremu wybrać rodzaj kąpieli. Ważna jest również godzina kąpieli, chory powinien być wypoczęty i w miarę możliwości w dobrym nastroju. Często określenie najwłaściwszej pory kąpieli wymaga kilku prób i podejść.
