W diagnostyce nadczynności tarczycy stosuje się badanie laboratoryjne krwi. Bada się stężenie tyreotropiny (TSH) oraz wolnych frakcji hormonów tarczycy FT3 i FT4. Oprócz analizy krwi stosuje się badanie ultrasonograficzne tarczycy. W przypadku wykrycia guzków stosuje się biopsję cienkoigłową.
Istnieją pewne symptomy świadczące o nieprawidłowej pracy gruczołu tarczowego. Wymienione poniżej objawy powinny skłonić do konsultacji z lekarzem pierwszego kontaktu, a następnie z endokrynologiem. Osoba chorująca ma zwiększony apetyt, ale pomimo tego chudnie. Często nadmiernie się poci i ma biegunki. Jest nerwowa i drażliwa, odczuwa kołatanie serca, duszność i osłabienie mięśni nóg. U kobiet miesiączkujących pojawiają się nieregularne i skąpe krwawienia. U mężczyzn może dojść do powiększenia gruczołów piersiowych i spadku libido.
Nieprawidłowo działający gruczoł tarczowy ma również wpływ na skórę. Staje się ona wrażliwa, sucha i swędząca. Włosy stają się cienkie i rzadkie a paznokcie łamliwe. W zaawansowanym stadium choroby wokół szyi powstają charakterystyczne zgrubienia czyli wole. Dzieje się tak na skutek powiększenia się tarczycy. Może to powodować ucisk na otaczające narządy i trudności w przełykaniu.
