Czym jest bulimia sportowa
Bulimia sportowa to odmiana bulimii, czyli żarłoczności psychicznej. Jednak w przeciwieństwie do pierwotnego zaburzenia, po napadzie objadania się nie następuje zachowanie kompensacyjne w postaci wymiotów, ale osoba uzależniona oddaje się wyczerpującym ćwiczeniom fizycznym.
Bulimia sportowa to jedno z tzw. nieprzeczyszczających zaburzeń odżywiania. Chory nie wspomaga się środkami przeczyszczającymi lub moczopędnymi oraz nie prowokuje wymiotów, a stopniowo zwiększa czas poświęcony na uprawianie aktywności fizycznej. Chorobliwa chęć schudnięcia powoduje, że dana osoba zaczyna proporcjonalnie do wzrostu godzin spędzonych na wyczerpujących treningach zmniejszać ilość dostarczanego organizmowi jedzenia.
Jak się zaczyna bulimia sportowa
Zaczyna się tradycyjnie od chęci zrzucenia kilku kilogramów. Osoba odchudzająca zapisuje się na siłownię, do klubu fitness lub rozpoczyna treningi biegowe. Początkowo ćwiczy trzy do czterech razy w tygodniu. Efekty w postaci pierwszych utraconych kilogramów zachęcają daną osobę do zwiększenia czasu poświęcanego na wyczerpujące treningi. Jednocześnie taka osoba zmniejsza ilość dostarczanego organizmowi jedzenia.
Kto choruje na bulimię sportową
Bulimia sportowa najczęściej dotyczy młodych ludzi, którzy nie potrafią poradzić sobie ze społeczną presją posiadania szczupłej i wysportowanej sylwetki. Chęć akceptacji społecznej jest tak wielka, że w efekcie osoba uzależniona coraz mniej czasu spędza ze znajomymi i rodziną, a coraz więcej poświęca go na trening.
