Reforma Ratownictwa Medycznego

Statystyki pokazują, że liczba specjalistycznych zespołów ratownictwa medycznego w różnych województwach wynosi od 13 do 35% wszystkich zespołów. To niewiele, a dalszy spadek będzie o wiele bardziej odczuwany przez pacjentów.  Nowe przepisy przewidują, że na każde 10 zespołów ratownictwa podstawowego w województwie powinien przypadać co najmniej jeden zespół specjalistyczny.  Jego czas dotarcia do pacjenta powinien wynosić maksymalnie 20 minut. 

Aby to poprawić, nowa regulacja zapowiada zmiany dotyczące zatrudniania lekarzy kończących specjalizację w dziedzinie medycyny ratunkowej. Nie powinni być oni ograniczeni jedynie do zatrudnienia w szpitalnych oddziałach ratunkowych. Nowe przepisy mają usankcjonować możliwości pracowania w zespołach ratownictwa medycznego. 

Definicje lekarza systemu i pielęgniarki systemu powinny być zaktualizowane, aby odnosiły się do wszystkich regulacji dotyczących specjalizacji i kursów. Przewiduje się wprowadzenie obowiązku doskonalenia zawodowego z zakresu postępowania z osobami w stanie nagłym. Taka potrzeba wynika głównie z tego, że nadal zbyt mało jest osób specjalizujących się w medycynie ratunkowej. 

Projekt zakłada, że lekarzem systemu będzie również każdy specjalista z dziedziny intensywnej terapii. Obowiązkowe kursy postępowania z osobami w stanach nagłych będą wymagane od osób udzielających świadczeń zdrowotnych w jednostkach systemu czyli zespołach ratownictwa medycznego i szpitalnych oddziałach ratunkowych. Zwolnieni z obowiązku są natomiast: 

• lekarze specjaliści medycyny ratunkowej, anestezjologii i intensywnej terapii,
• pielęgniarki z tytułem specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego lub anestezjologii i intensywnej opieki,
• osoby odbywające specjalizację w tych dziedzinach

Doświadczenia z czasów pandemii pokazały, że zakres pierwszej pomocy powinien być rozszerzony na stosowanie produktów leczniczych wydawanych z przepisu lekarza. Chodzi przede wszystkim o produkty dostępne na miejscu zdarzenia - np. podanie insuliny osobie chorej na cukrzycę. Dzięki takiej zmianie świadkowie zdarzenia będą mogli nieść pomoc zgodnie z prawem. 

Coraz częściej pojawiają się motocykle ratunkowe. Jednak nie ma żadnych regulacji dotyczących ich wykorzystania w systemie Państwowego Ratownictwa Medycznego, ani zasad ich finansowania. Zgodnie z nowymi przepisami, motocykle będą odrębnym zespołem ratownictwa medycznego. Dzięki temu będzie także oddzielnie finansowany w ramach umów zawieranych przez Wojewódzkie Oddziały NFZ. 

Wykorzystywane mają być przede wszystkim do docierania w miejsca niedostępne dla karetek. Będą wykorzystywane w okresie od 1 maja do dnia 30 września, do 12 godzin w ciągu jednej doby. Przewiduje się, że jeden motocykl ratunkowy będzie przypadał na każde rozpoczęte 400 tys mieszkańców województwa. 

Doświadczenie pokazało, że nie do każdego przypadku powinno się jechać na sygnale. Takie postępowanie rodzi ryzyko kolizji drogowej i nie jest merytorycznie uzasadnione. Wyjazdy mogłyby zostać podzielone ze względu na powagę zdarzenia - kod pierwszy pilny - na sygnale. Kod drugi - stabilny - w tym przypadku czas dojazdu zostaje wydłużony o 5 minut. Kod dojazdu będzie przypisywany przez dyspozytora medycznego. 

Od 1 stycznia 2024 r. wszystkie połączenia mają trafić do centrum powiadamiania ratunkowego. Wydaje się, że ta zmiana nie jest potrzebna - co więcej nie jest wskazana. Jeśli wszystkie zgłoszenia zostaną skierowane na jeden numer przyczyni się to do zbędnego wydłużania obsługi zgłoszenia, a przez to opóźnienie otrzymania pomocy dla potrzebującej osoby. Potwierdzają to również informacje o aktualnym czasie obsługi zgłoszeń. Te, które trafiają do na numer 112 są obsługiwane łącznie aż 243,5 s, podczas gdy zgłoszenia obsługiwane bezpośrednio przez 999 - 116,31 s. Dlatego ważne jest, aby utrzymać możliwość połączenia się bezpośrednio z 999.