Zarówno przepisy ustaw CIT i PIT nie pozwalają zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione. Zatem umorzenie wierzytelności w sytuacji gdy zbliża się termin jej przedawnienia będzie korzystniejsze niż dopuszczenie do jej przedawniania.
Co prawda umorzenie nie prowadzi do uzyskania zapłaty za dostarczone towary, bądź wykonane usługi, jednak z reguły umożliwia zaliczenie umorzonej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów, co przynajmniej w części zrekompensuje nieuiszczenie należności przez dłużnika.
Zwolnienie z długu nie jest czynnością jednostronną i wymaga złożenia przez dłużnika oświadczenia o jego przyjęciu. Przepisy nie stanowią szczególnej formy do dokonania zwolnienia z długu. Tak więc do umorzenia wierzytelności wystarczające jest zawarcie przez strony umowy.
Najlepiej zachować formę pisemną, gdyż może się ona okazać przydatna w przypadku ewentualnego zakwestionowania przez organy podatkowe lub skarbowe prawidłowości zaliczenia umorzonej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.