Jeden etat ale dwie umowy o pracę - co z kosztami uzyskania przychodu? 

Określenie kosztów podatkowych dla dwóch lub więcej stosunków pracy zawiera art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Osoba uzyskująca przychód z dwóch lub więcej stosunków pracy może skorzystać z kosztów podatkowych w wysokości do 4500 zł rocznie. Jeśli dodatkowo miejsce zakładu pracy jest w innej miejscowości niż miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika, to łączna kwota kosztów uzyskania przychodów nie może przekroczyć 5400 zł jeśli podatnik nie otrzymuje dodatku za rozłąkę.  Dotyczy to sytuacji, gdy pracownik nie otrzymuje zwrotu kosztów dojazdu w ogóle, albo otrzymuje zwrot, jednak jest on zaliczony do przychodów podlegających opodatkowaniu. 

Jak widać przepis w żaden sposób nie określa, czy umowy o pracę muszą obejmować pełen etat, ani też nie wskazuje, że każda z tych umów musi być zawierana z innym pracodawcą. Taką interpretację potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej dotyczącej kosztów uzyskania przychodów. 

O interpretację zwróciła się podatniczka, która świadczyła pracę na rzecz tego samego pracodawcy na podstawie dwóch różnych umów o pracę. Jedna dotyczyła umowy o pracę na ¼ etatu w miejscowości znajdującej się poza miejscem zamieszkania wnioskodawczyni. Natomiast druga umowa obejmowała ¾ etatu już w miejscu zamieszkania. Pracownica uznała, że skoro obie umowy o pracę są zawarte z tym samym pracodawcą i łącznie jest to jeden etat, to mimo formalnego rozdzielenia, należy zastosować limit kosztów uzyskania przychodu jak w przypadku jednego stosunku pracy. 

Stanowisko wnioskodawczyni zostało uznane za błędne. Każda umowa o pracę powinna być traktowana jako odrębny stosunek pracy. Nie ma tutaj znaczenia, czy pracodawcą jest ten sam podmiot, czy zupełnie inny. Dlatego także w takim przypadku, gdy obie umowy o pracę są zawarte z tym samym pracodawcą, powinny zostać zastosowane rozliczenia kosztów uzyskania przychodu jak dla dwóch lub więcej stosunków pracy.